Edukira joan

Sare zuriubel

Wikipedia, Entziklopedia askea
Sare zuriubela
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaAgaricales
FamiliaCortinariaceae
GeneroaCortinarius
Espeziea Cortinarius alboviolaceus
Fr., 1838
BasionimoaAgaricus alboviolaceus

Sare zuriubela (Cortinarius alboviolaceus) Cortinariaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Ia Cortinarius guztiak bezala, sukaldaritzan balio eskasa du.

Sinonimoak: Agaricus glaucopus, Inoloma alboviolaceum.

Kapela: 3 eta 8 cm bitarteko diametrokoa. Haragitsua, ganbila, luze konkorduna, kamutsa, morexka kolorekoa edo lila-zurixka, zurbiltzeko joerarekin, zetaduna, berezko fibrilekin; distira gutxirekin eguraldi lehorrean.

Orriak: Hasieran gris-lila kolorekoak, gero okre-lehoi kolorekoak, ebaketa zurixka heteroformoa. Ia zabal, sinuado-itsatsiak, pixka bet koskadunak.

Hanka: 5 eta 8 cm bitarteko garaierakoa eta 1 eta 2 cm bitarteko diametrokoa, goialdean mehetua, iletsu ezkatatsua, ia zingulatua erdialdean eta sarritan galtzamotzez jantziak, gainaldetik eraztun moduko batean amaitua, morexka-zurixka kolorekoa, barrubetea, hodixkekin; gortina zuri-grisaxka kolorekoa.

Haragia: Cortinarius hitza gortinatik dator, gortina eta guzti, errezelaren hondakin bereizgarriak direla eta. Biguna, zuri-lila antzeko kolorekoa, zurbila, zaporegabea eta usaingabea.[2]

Etimologia: Cortinarius hitza gortinatik dator, gortina eta guzti, gortinaren errezel bereizgarriak direla eta. Alboviolaceus epitetoa latinetik dator, zuria, esan nahi duen "albus" hitzetik eta morexka-lila kolorekoa, esan nahi duen, " violaceus" hitzetik. Kapelaren lila-zurixka koloreagatik.

Jangarritasuna

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ez da jangarria.[3]

Nahasketa arriskua

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Cortinarius traganus delakoak antzeko kolorea du, baina koniferoetan ateratzen da eta usain handia du.

Sasoia eta lekua

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Udazkenean, baita uda hezeen amaieran ere. Hostozabalen basoetan. Penintsulako iparraldeko pagadietan eta hariztietan batez ere.

Banaketa eremua

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ipar Amerika, Erdialdeko Amerika, Europa, Errusia, Txina, Japonia, Australia.

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 183 or. ISBN 84-282-0540-X (T. 2). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
  3. (Gaztelaniaz) Ubillos Javier. (2020). Curso de iniciación a la micología, fichas micológicas. Asociacion cultural “Baxauri” Kultur Elkartea Mikologia, Bajauri, Cofradia Vasca de Gastronomia..

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]