Przejdź do zawartości

Pu29

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pu29
Ilustracja
Pu29 - zdjęcie fabryczne
Producent

HCP

Lata budowy

1931

Układ osi

2'D1'

Wymiary
Masa pustego parowozu

136 300 kg

Masa służbowa

181 300 kg

Długość

15 650 mm

Długość z tendrem

24 600 mm

Szerokość

3 050 mm

Wysokość

4 630 mm

Rozstaw osi skrajnych

13 200 mm

Średnica kół napędnych

1850 mm

Średnica kół tocznych

860 mm (przód)
1200 mm (tył)

Napęd
Trakcja

parowa

Typ tendra

32D29

Ciśnienie w kotle

15 at

Powierzchnia przegrzewacza

86,8 m²

Powierzchnia rusztu

4,8 m²

Średnica cylindra

2 x 630 mm

Skok tłoka

700 mm

Parametry eksploatacyjne
Moc znamionowa

1820 KM (1338 kW)

Maksymalna siła pociągowa

18 000 kG

Prędkość konstrukcyjna

110 km/h

Pu29 – seria polskich parowozów pospiesznych zbudowanych w zakładach H. Cegielskiego w Poznaniu w 1931 roku.

Parowozy te były przeznaczone do obsługi ciężkich pociągów pospiesznych, a w szczególności niemieckich pociągów tranzytowych na odcinku ChojniceTczewMalbork. Były to największe polskie parowozy zbudowane przed II wojną światową.

Pomimo bardzo dobrych osiągów, parowóz ten był zbyt duży i ciężki dla potrzeb polskich kolei i nie mieścił się na obrotnicach, dlatego zrezygnowano z jego produkcji na rzecz mniejszej i bardziej uniwersalnej serii Pt31, która ponadto odznaczała się większą mocą znamionową.

Łącznie wyprodukowano tylko 3 egzemplarze, z których po wojnie do Polski – w 1949 roku – powrócił tylko Pu29-3. Po wojnie stacjonował on w DOKP Gdańsk, w parowozowniach Bydgoszcz Główna, Inowrocław, Toruń oraz Iława. Służbę zakończył w Toruniu, w 1970 roku. Wyremontowany w 1978 przez ZNTK Bydgoszcz, przekazany został następnie do Skansenu Parowozowni w Kościerzynie. W 2012 roku został przetransportowany do Muzeum Kolejnictwa w Warszawie.

Niektóre właściwości trakcyjne

[edytuj | edytuj kod]

W przypadku parowozów normalnotorowych maksymalna siła pociągowa maszyny jest ograniczona jej przyczepnością. Przy opalaniu lepszym gatunkiem węgla parowóz ten mógł ciągnąć po torze poziomym składy o masie 715 t z prędkością 100 km/h.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • J.Fijałkowski i W. Kowalewski, 1959, Charakterystyki Normalnotorowych Pojazdów Trakcyjnych, Wydawnictwa Komunikacyjne

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]