Przejdź do zawartości

Okręty podwodne typu Circé (1907)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Okręty podwodne typu Circé
Ilustracja
Kraj budowy

 Francja

Stocznia

Arsenal de Toulon(inne języki)

Zbudowane

2

Użytkownicy

 Marine nationale

Typ poprzedzający

Émeraude

Typ następny

Pluviôse

Służba w latach

1909-1918

Stracone

2

Uzbrojenie:
6 torped, 1 działo kal. 47 mm
Wyrzutnie torpedowe:
• zewnętrzne


6 x 450 mm

Załoga

22 oficerów i marynarzy

Wyporność:
• na powierzchni

351 ton

• w zanurzeniu

491 ton

Zanurzenie testowe

40 m

Długość

47,1 m

Szerokość

4,9 m

Zanurzenie

3 m

Napęd:
2 silniki Diesla o łącznej mocy 630 KM
2 silniki elektryczne o łącznej mocy 460 KM
2 śruby
Prędkość:
• na powierzchni
• w zanurzeniu


11,9 węzła
7,7 węzła

Zasięg:
• na powierzchni

powierzchnia: 2160 Mm przy 8 w.
zanurzenie: 98 Mm przy 3,5 w.

Okręty podwodne typu Circéfrancuskie okręty podwodne z początku XX wieku i okresu I wojny światowej. W latach 1905–1909 w stoczni Arsenal de Toulon(inne języki) zbudowano dwa okręty tego typu. Jednostki weszły w skład Marine nationale w 1909 roku. Obie jednostki stracono: 7 lipca 1914 roku w wyniku kolizji „Circé” zatopiła „Calypso”, sama ginąc od torpedy austro-węgierskiego okrętu podwodnego SM U-47 20 września 1918 roku.

Projekt i dane taktyczno–techniczne

[edytuj | edytuj kod]

Okręty podwodne typu Circé zamówione zostały 8 października 1904 roku na podstawie programu rozbudowy floty francuskiej z 1904 roku[1][2]. Jednostki zaprojektował inż. Maxime Laubeuf, powiększając swój poprzedni projekt (Aigrette) i dostosowując go do napędu dwuśrubowego[3][4].

Jednostki typu Circé były średniej wielkości okrętami podwodnymi o konstrukcji dwukadłubowej. Długość całkowita wynosiła 47,1 metra, szerokość 4,9 metra i zanurzenie 3 metry[1][3][5]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 351 ton, a w zanurzeniu 491 ton[1][5][a]. Okręty napędzane były na powierzchni przez dwa silniki Diesla MAN o łącznej mocy 630 koni mechanicznych (KM)[1][3][5]. Napęd podwodny zapewniały dwa silniki elektryczne Hillairet-Huguet o łącznej mocy 460 KM[1][3][5]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 11,9 węzła na powierzchni i 7,7 węzła w zanurzeniu[1][5]. Zasięg wynosił 2160 Mm przy prędkości 8 węzłów w położeniu nawodnym oraz 98 Mm przy prędkości 3,5 węzła pod wodą (lub 44 Mm przy prędkości 5,1 węzła)[1][3][5]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 40 metrów[2].

Okręty wyposażone były w sześć zewnętrznych wyrzutni torped kalibru 450 mm (w tym dwie systemu Drzewieckiego), z łącznym zapasem 6 torped[1][3][6]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiło działo pokładowe kal. 47 mm L/50 M1902[1][2][3]. Załoga pojedynczego okrętu składała się z 22 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][3][7].

Budowa

[edytuj | edytuj kod]

Obie jednostki zbudowane zostały w Arsenale(inne języki) w Tulonie[1][3][7]. Stępki okrętów położono w 1905 roku[7], zostały zwodowane w 1907 roku[1][3], a do służby przyjęto je w roku 1909[7][2]. Nazwy okrętów nawiązywały do mitologicznych postaci: wróżbitki Kirke i nimfy Kalipso[8]. Okręty otrzymały numery burtowe Q47 i Q48[1].

Okręt Stocznia Początek budowy Wodowanie Wejście do służby
„Circé” (Q47) Arsenal de Toulon 1905 13 września 1907 1909
„Calypso” (Q48) 22 października 1907

Przebieg służby

[edytuj | edytuj kod]

Oba okręty pełniły służbę na Morzu Śródziemnym[3]. 7 lipca 1914 roku na redzie Tulonu „Circé” zderzył się przypadkowo z bliźniaczą „Calypso”, która zatonęła[1][3][7]. Po wybuchu działań wojennych „Circé” operowała na Adriatyku[3]. 25 maja 1917 roku okręt zatopił niemiecki podwodny stawiacz min SM UC-24[1][3][7]. 20 września 1918 roku „Circé” zatonęła storpedowana nieopodal Kotoru przez austro-węgierski okręt podwodny SM U-47[1][3][7]. Z załogi ocalała tylko jedna osoba[8]. Okręt został odznaczony Krzyżem Wojennym[7].

  1. Paul E. Fontenoy podaje, że okręty wypierały 392 tony na powierzchni i 425 ton w zanurzeniu[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n o p Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: 1985, s. 208.
  2. a b c d Ivan Gogin: CIRCÉ submarines (1909). Navypedia. [dostęp 2016-12-29]. (ang.).
  3. a b c d e f g h i j k l m n o p Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara: 2007, s. 81.
  4. John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: 1990, s. 199.
  5. a b c d e f Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: 1974, s. 132.
  6. J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 536.
  7. a b c d e f g h Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: 1974, s. 133.
  8. a b Gordon Smith: World War 1 at Sea, FRENCH NAVY. Naval History Homepage. [dostęp 2016-12-29]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
  • Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
  • Ivan Gogin: CIRCÉ submarines (1909). Navypedia. [dostęp 2016-12-29]. (ang.).
  • Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
  • Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1974. ISBN 0-7110-0445-5. (ang.).
  • John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.).
  • Gordon Smith: World War 1 at Sea, FRENCH NAVY. Naval History Homepage. [dostęp 2016-12-29]. (ang.).