| dbo:abstract
|
- أبو عبد الله محمد بن يوسف بن هود الجذامي لقبه المتوكل على الله، ويعرف ابن هود، (توفي عام 1237)، ظهر في مرسية بالأندلس، وخرج على سلطان دولة الموحدين التي كانت تحكم الأندلس، وأعلن تبعيته للدولة العباسية، غير أن دولته لم يطل أمدها سوى تسع سنين وبضعه أشهر. (ar)
- Abu-Abd-Al·lah Muhàmmad ibn Yússuf ibn Hud al-Judhamí al-Mutawàkkil ala-L·lah (àrab: أبو عبد اللة محمد بن يوسف بن هود الجذامي المتوكل على الله, Abū ʿAbd Allāh Muḥammad ibn Yūsuf ibn Hūd al-Juḏāmī al-Mutawakkil alà-Llāh), més conegut simplement com a Ibn Hud o per part del seu làqab com a al-Mutawàkkil (literalment ‘Qui confia (en Déu)’) fou emir de Múrsiya (1228-1238). Ibn Hud apareix per primera vegada conquerint en 1218 el castell de Peñas de San Pedro, comandant una partida militar, i aquest soldat de frontera va ampliant el control del territori, fins que les lluites internes dels almohades i el trasllat de les tropes al Magrib creen un buit de poder a l'Àndalus. Així, en 1227, una sequera prolongada porta una carestia de queviures que augmenta el descontentament de la població i provoca diversos avalots contra els almohades. En aquesta situació apareix Ibn Hud, pretès descendent dels Banu Hud, que es col·loca sota el poder abbàssida i en 1228 ocupa Múrcia. En 1230 el territori controlat per Ibn Hud incloïa la quasi totalitat de l'Àndalus: Múrcia, Sevilla, Còrdova, Almeria, Màlaga, Granada, Jaén, Xàtiva, Alzira, Dénia. Només València i Niebla no van reconèixer la seva autoritat. En 1234 el soldà d'Arjona, Muhàmmad ibn Nasr, que en 1238 inicia des de Granada la dinastia nassarita, i controlava aleshores la zona de Jaén, Guadix i Baza, se sotmet a la seva autoritat. El 29 de juny de 1236 Ibn Hud perd la ciutat de Còrdova a mans de Ferran III de Castella, ajudat aquest per Muhàmmad ibn Nasr, i la població andalusina el fa responsable, i es mostra descontenta pels enormes tributs que havien de pagar el rei castellà. A les darreries de 1236, el governador de Xàtiva, , amenaçada la ciutat per l'avanç de Jaume I, demana ajuda a Ibn Hud, i al governador que té a Múrcia, , però aquests no li donen una solució, sols promeses. Des de setembre de 1236 a desembre de 1237 Ibn Hud realitza petites expedicions militars sense transcendència i mana fer inspeccions de les terres d'Almeria i de la zona oriental de Granada per reduir la inseguretat provocada pel descontentament social i pel desgovern d'algunes ciutats. Durant l'any 1237 Zayyan ibn Mardanix, governador de València, i davant els atacs de Jaume I, reconeix l'autoritat d'Ibn Hud, amb l'esperança d'aconseguir ajuda militar, però l'emir sols pot subsistir, amb un desencant generalitzat i una greu situació econòmica i social. Acabant l'any 1237 el poder d'Ibn Hud es troba sota mínims, amb una desconfiança en els seus governadors, una moral baixa de la població i de l'exèrcit, i un ambient de desafecció. Amb aquesta caòtica situació, Ibn Hud és assassinat la nit del 13 de gener de 1238 pel governador d'Almeria, Ibn al-Ramini, fins aleshores, un dels seus més fidels seguidors. (ca)
- Abu ʿAbdallah Muḥammad ibn Jūsuf ibn Hūd al-Ĝuḏāmī, arabe أبو عبد الله محمد بن يوسف بن هود الجذامي, plej konata kiel Ibn Hūd,ابن هود (naskiĝis en Zaragozo, fine de la 12-a jarcento, mortis en Almerio, 1238), estis reĝo en Al-Andalus kun la nomo al-Mutaŭakkil ʿalā Allāh(arabe المتوكل على الله, "kiu fidas en Dio"), kiu konkeris preskaŭ la tuton de la teritorioj de Al-Andalus de 1228 ĝis 1237. Ibn Hud estis posteulo de grava familio nobela, nome la de la . (eo)
- Ibn Hud († 1238 in Almería) war muslimischer Fürst in Andalusien (1228–1237). Manchmal wird behauptet, sein Geburtsort liege im Valle de Ricote nordwestlich von Murcia. (de)
- Abu Abdalah Muhámmad ibn Yúsuf ibn Hud al-Yudhami (Zaragoza, fines del siglo XII – Almería, 1238), más conocido como Ibn Hud, fue un rey andalusí que conquistó casi la totalidad de los territorios de Al-Ándalus de 1228 a 1238. Ibn Hud era descendiente de una importante familia de abolengo, los hudíes de Zaragoza. (es)
- Abū ’Abd Allāh Muḥammad ibn Yūsuf ibn Hūd al-Judhamī (Arabic: محمد بن يوسف بن هود, died 1238), commonly known as Ibn Hud, was a taifa emir who controlled much of al-Andalus from 1228 to 1237. He claimed to be a descendant of the Hudid dynasty which ruled the Taifa of Zaragoza until 1118. After being decisively defeated by a Christian coalition at the Battle of Las Navas de Tolosa in 1212, Almohad control over al-Andalus entered terminal decline. Ibn Hud began a rebellion in May 1228, quickly winning popular support and defeating the governors of Murcia and Valencia. Meanwhile, the Almohad caliph Idris al-Ma'mun was forced to depart Seville with his remaining soldiers to defeat his nephew and rival Yahya in Marrakesh, allowing Ibn Hud to seize most of al-Andalus relatively unopposed, except Valencia, where he was opposed by Zayyan ibn Mardanish. Seeking to legitimise his rule, Ibn Hud pledged allegiance to the Abbasid caliphs in Baghdad and took the titles of Amir al-Mu'minin and al-Mutawwakil ('he who relies [on God]'). However, in 1231 his troops were decisively defeated by the Kingdom of Castile in the Battle of Jerez, and by the Kingdom of León near Mérida. These defeats lost him support and earned him the nickname 'the Deprived'. In 1232 Muhammad I of Granada elevated himself to sultan of in the region of Jaén and soon became Ibn Hud's most powerful opponent, forcing him to sign a truce with Castile. Though Ibn Hud was at first able to defeat Ibn Nasr in 1234, he was not able to protect Córdoba from being taken over by Ferdinand III of Castile in 1236, and had to sign another truce with both Ferdinand III and Ibn Nasr. In 1237, Granada accepted Ibn Nasr as its ruler. Ibn Hud was assassinated in January 1238 at the gates of Almería and was buried in Murcia. (en)
- Abu Abd Allah Muhammad ibn Yusuf ibn Hud al-Judami (mort en 1238), plus connu sous le nom d'Ibn Hud, était un émir de la Taïfa d'Andalousie entre 1228 et 1237. Il prétendait être un descendant des Houdides de Saragosse . Ibn Hud était gouverneur de Murcie au profit du Califat Almohade. Quand, après la Bataille de Las Navas de Tolosa en 1212, il est devenu de plus en plus évident que les Almohades ne sont plus en mesure de protéger le pays, et le mécontentement a augmenté chez les gens, Ibn Hud est devenu le chef de la rébellion. En 1228, il était devenu le chef de la quasi-totalité d'Al-Andalus. Pourtant, il n'était pas longtemps en mesure de résister aux forces des royaumes chrétiens de la péninsule ibérique. En 1231, ses troupes ont été défaites par le Royaume de Castille dans la Bataille de Jerez, et par le Royaume de León près Mérida. En 1233,Ibn Hud a dû signer une trêve avec le Royaume de Castille. En 1232 Mohammed ben Nazar s'éleva comme sultan de la région de Jaén et est rapidement devenu le plus puissant adversaire d'Ibn Hud. Bien que Ibn Hud fut d'abord capable de vaincre Ibn Nasr en 1234, il n'était pas en mesure de garder Cordoue face au roi Ferdinand III de Castille, qui prend définitivement la ville, le 29 juin 1236, transformant, le jour même, sa mosquée en cathédrale de Cordoue. D'autre part, il doit signer une trêve avec Mohammed ben Nazar. En 1237, Ibn Hud doit reconnaître Mohammed ben Nazar comme l'émir de Grenade. Ibn Hud est assassiné en janvier 1238 à la porte de Almería . (fr)
- Abu Abdullah Muhammad bin Yusuf bin Hud al-Judzami (wafat tahun 1238), yang lebih disebut sebagai Ibnu Huda, adalah seorang emir taifa Andalusia dari 1228 sampai 1237. Ia diklaim merupakan keturunan dari keluarga asal Zaragoza, . (in)
- アブー・アブドゥッラー・ムハンマド・イブン・ユースフ・イブン・フード・アル・ユダミ（アラビア語：محمد بن يوسف بن هود, Abu Abdalah Muhámmad ibn Yúsuf ibn Hud al-Yudhami, ? - 1238年）は、13世紀イベリア半島の軍人。通称はイブン・フード（ibn Hud）。イスラム教徒（ムスリム）であり、イベリア半島南部（アンダルス）に割拠するイスラム教の小国家群（タイファ）の君主の一員でもあり、アンダルスのほとんどを征服してキリスト教勢力と対峙した。 アンダルスはムワッヒド朝の領土だったが、13世紀にはナバス・デ・トロサの戦いの敗北で始まった衰退と内乱でアンダルスから事実上撤退していた。そうした状況でアンダルスはタイファが乱立、ハエンでイブン・アフマル（後のナスル朝グラナダ王ムハンマド1世）、バレンシアでが台頭した。イブン・フードもこの流れに乗り、1228年にムルシアを攻略してムワッヒド朝の総督を捕らえ、かつてサラゴサにあったタイファ・サラゴサ王国を治めたの子孫を称して独立した。ムワッヒド朝のカリフ候補者イドリース・マアムーンとの対立はあったが、カリフ・ヤフヤー・ムウタスィム打倒のためモロッコ渡海を優先したマアムーンと和解、彼が去った後のアンダルス平定に乗り出した。 アンダルスのムスリム支持を獲得するべくアッバース朝のカリフ・ムスタンスィルに忠誠を誓い宗主権を認め、アミール・アル＝ムスリミーンを名乗り、アル・ムタワッキルのラカブ（尊称）を採用した。アッバース朝への忠誠の姿勢は宗教・外交でも示し、アンダルスのモスクで行う金曜礼拝の説教にアッバース朝カリフの名を唱えさせ、アッバース朝の首都バグダードから使節を迎えて王朝の象徴である黒旗を掲げたりしている。そうしてアッバース朝の権威を背景にイスラム共同体を統合したアンダルス統一とキリスト教勢力のレコンキスタからの防衛を図り、アルメリア・グラナダ・マラガ・コルドバ・シャティバ・セビリアなど多くの都市民からの忠誠を獲得、バレンシアを治めたマルダニーシュから忠誠を拒否されたが、アルヘシラスも落としたことで一時はアンダルス統一に迫る勢いだった。 しかし、1230年にレオン王アルフォンソ9世が包囲したメリダ救援に失敗、アランヘの戦いで敗れたことで威信は失墜した。翌1231年にもアルフォンソ9世の息子でカスティーリャ王フェルナンド3世の弟のモリナ公アルフォンソとの軍にヘレスの戦いで敗れて一層力を失い、その隙にイブン・アフマルがハエン・コルドバ・セビリアを奪い取った。セビリアは奪還し1234年にアフマルを臣従させたが、1236年にはアフマルと同盟を結んだフェルナンド3世にコルドバを落とされ、毎年の貢納と6年の休戦を約束させられた。翌1237年にグラナダも市民の裏切りでアフマルに明け渡され劣勢になり、1238年、アルメリアでワズィールに任命していた有力市民に暗殺された。 フードの支配地域は彼の暗殺で崩壊、アルメリアとマラガ、アルヘシラスはアフマルが手に入れ、ムルシアはフードの一族がフェルナンド3世の息子アルフォンソ王太子（後のアルフォンソ10世）を通じてカスティーリャに臣従することで存続したが、1264年にナスル朝、1266年にアラゴン王ハイメ1世に占領されフード家はムルシアを失った。セビリアは1248年にフェルナンド3世に落とされ、レコンキスタは実質的に終焉を迎えた。 (ja)
- Ibne Hude (dezembro de 1237 ou janeiro de 1238) foi um emir do Alandalus ativo no século XIV. Com a fragmentação do Califado Almóada do Magrebe, tomou posse de Sevilha, Córdova e Granada. Então marchou contra Algeciras e Gibraltar e fez uma campanha malograda contra Ceuta, do outro lado do estreito. Recebeu uma embaixada do califa abássida que declarou-o um servo leal e tentou fracassadamente submeter . Maomé I (r. 1232–1273), fundador da dinastia nacérida, rebelou-se em Arjona. Como resultado, Xaém, Carmona e Córdova juraram lealdade a Maomé, enquanto Sevilha foi gerida por seu cádi, que por sua vez se aliou a Maomé para combater seu inimigo em comum em 1234. Maomé sofreu reveses, mas nenhum permitiu a ibne Hude recuperar sua posição anterior à rebelião, obrigando-o a reconhecer o governo de Maomé sobre Arjona e Xaém. Aproveitando a desordem do Alandalus, o rei Fernando III (r. 1217–1252) marchou ao sul com vários vassalos e começou a capturar territórios muçulmanos. No processo, conseguiu obrigar ibne Hude a lhe pagar tributo. Em 1235, um grupo de catalães cercou Córdova e ibne Hude marchou contra eles, embora não tenha avançado para além de Écija e então retornou para Sevilha. O pagamento anual de tributo foi um duro golpe na popularidade de ibne Hude. Foi morto em dezembro de 1237 ou janeiro de 1238 por de Almeria. (pt)
- Абу Абдаллах Мухаммад ібн Юсуф ібн Худ аль-Джудхамі (араб. محمد بن يوسف بن هود; д/н — 1238) — емір Мурсії, Кордови, Севільї, Малаги, Альмерії, Гранади. (uk)
- Абу Абд Аллах Мухаммад ибн Юсуф ибн Худ Аль-Джудхами, также известен как Ибн Худ (конец XII века, Сарагоса — 1238, Альмерия) — таифский эмир Андалусии (1228—1238). Он утверждал, что является потомком семьи Бану Худ из Сарагосы в Испании. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- أبو عبد الله محمد بن يوسف بن هود الجذامي لقبه المتوكل على الله، ويعرف ابن هود، (توفي عام 1237)، ظهر في مرسية بالأندلس، وخرج على سلطان دولة الموحدين التي كانت تحكم الأندلس، وأعلن تبعيته للدولة العباسية، غير أن دولته لم يطل أمدها سوى تسع سنين وبضعه أشهر. (ar)
- Abu ʿAbdallah Muḥammad ibn Jūsuf ibn Hūd al-Ĝuḏāmī, arabe أبو عبد الله محمد بن يوسف بن هود الجذامي, plej konata kiel Ibn Hūd,ابن هود (naskiĝis en Zaragozo, fine de la 12-a jarcento, mortis en Almerio, 1238), estis reĝo en Al-Andalus kun la nomo al-Mutaŭakkil ʿalā Allāh(arabe المتوكل على الله, "kiu fidas en Dio"), kiu konkeris preskaŭ la tuton de la teritorioj de Al-Andalus de 1228 ĝis 1237. Ibn Hud estis posteulo de grava familio nobela, nome la de la . (eo)
- Ibn Hud († 1238 in Almería) war muslimischer Fürst in Andalusien (1228–1237). Manchmal wird behauptet, sein Geburtsort liege im Valle de Ricote nordwestlich von Murcia. (de)
- Abu Abdalah Muhámmad ibn Yúsuf ibn Hud al-Yudhami (Zaragoza, fines del siglo XII – Almería, 1238), más conocido como Ibn Hud, fue un rey andalusí que conquistó casi la totalidad de los territorios de Al-Ándalus de 1228 a 1238. Ibn Hud era descendiente de una importante familia de abolengo, los hudíes de Zaragoza. (es)
- Abu Abdullah Muhammad bin Yusuf bin Hud al-Judzami (wafat tahun 1238), yang lebih disebut sebagai Ibnu Huda, adalah seorang emir taifa Andalusia dari 1228 sampai 1237. Ia diklaim merupakan keturunan dari keluarga asal Zaragoza, . (in)
- Абу Абдаллах Мухаммад ібн Юсуф ібн Худ аль-Джудхамі (араб. محمد بن يوسف بن هود; д/н — 1238) — емір Мурсії, Кордови, Севільї, Малаги, Альмерії, Гранади. (uk)
- Абу Абд Аллах Мухаммад ибн Юсуф ибн Худ Аль-Джудхами, также известен как Ибн Худ (конец XII века, Сарагоса — 1238, Альмерия) — таифский эмир Андалусии (1228—1238). Он утверждал, что является потомком семьи Бану Худ из Сарагосы в Испании. (ru)
- Abu-Abd-Al·lah Muhàmmad ibn Yússuf ibn Hud al-Judhamí al-Mutawàkkil ala-L·lah (àrab: أبو عبد اللة محمد بن يوسف بن هود الجذامي المتوكل على الله, Abū ʿAbd Allāh Muḥammad ibn Yūsuf ibn Hūd al-Juḏāmī al-Mutawakkil alà-Llāh), més conegut simplement com a Ibn Hud o per part del seu làqab com a al-Mutawàkkil (literalment ‘Qui confia (en Déu)’) fou emir de Múrsiya (1228-1238). A les darreries de 1236, el governador de Xàtiva, , amenaçada la ciutat per l'avanç de Jaume I, demana ajuda a Ibn Hud, i al governador que té a Múrcia, , però aquests no li donen una solució, sols promeses. (ca)
- Abū ’Abd Allāh Muḥammad ibn Yūsuf ibn Hūd al-Judhamī (Arabic: محمد بن يوسف بن هود, died 1238), commonly known as Ibn Hud, was a taifa emir who controlled much of al-Andalus from 1228 to 1237. He claimed to be a descendant of the Hudid dynasty which ruled the Taifa of Zaragoza until 1118. (en)
- Abu Abd Allah Muhammad ibn Yusuf ibn Hud al-Judami (mort en 1238), plus connu sous le nom d'Ibn Hud, était un émir de la Taïfa d'Andalousie entre 1228 et 1237. Il prétendait être un descendant des Houdides de Saragosse . Pourtant, il n'était pas longtemps en mesure de résister aux forces des royaumes chrétiens de la péninsule ibérique. En 1231, ses troupes ont été défaites par le Royaume de Castille dans la Bataille de Jerez, et par le Royaume de León près Mérida. En 1233,Ibn Hud a dû signer une trêve avec le Royaume de Castille. Ibn Hud est assassiné en janvier 1238 à la porte de Almería . (fr)
- アブー・アブドゥッラー・ムハンマド・イブン・ユースフ・イブン・フード・アル・ユダミ（アラビア語：محمد بن يوسف بن هود, Abu Abdalah Muhámmad ibn Yúsuf ibn Hud al-Yudhami, ? - 1238年）は、13世紀イベリア半島の軍人。通称はイブン・フード（ibn Hud）。イスラム教徒（ムスリム）であり、イベリア半島南部（アンダルス）に割拠するイスラム教の小国家群（タイファ）の君主の一員でもあり、アンダルスのほとんどを征服してキリスト教勢力と対峙した。 アンダルスはムワッヒド朝の領土だったが、13世紀にはナバス・デ・トロサの戦いの敗北で始まった衰退と内乱でアンダルスから事実上撤退していた。そうした状況でアンダルスはタイファが乱立、ハエンでイブン・アフマル（後のナスル朝グラナダ王ムハンマド1世）、バレンシアでが台頭した。イブン・フードもこの流れに乗り、1228年にムルシアを攻略してムワッヒド朝の総督を捕らえ、かつてサラゴサにあったタイファ・サラゴサ王国を治めたの子孫を称して独立した。ムワッヒド朝のカリフ候補者イドリース・マアムーンとの対立はあったが、カリフ・ヤフヤー・ムウタスィム打倒のためモロッコ渡海を優先したマアムーンと和解、彼が去った後のアンダルス平定に乗り出した。 (ja)
- Ibne Hude (dezembro de 1237 ou janeiro de 1238) foi um emir do Alandalus ativo no século XIV. Com a fragmentação do Califado Almóada do Magrebe, tomou posse de Sevilha, Córdova e Granada. Então marchou contra Algeciras e Gibraltar e fez uma campanha malograda contra Ceuta, do outro lado do estreito. Recebeu uma embaixada do califa abássida que declarou-o um servo leal e tentou fracassadamente submeter . Maomé I (r. 1232–1273), fundador da dinastia nacérida, rebelou-se em Arjona. Como resultado, Xaém, Carmona e Córdova juraram lealdade a Maomé, enquanto Sevilha foi gerida por seu cádi, que por sua vez se aliou a Maomé para combater seu inimigo em comum em 1234. Maomé sofreu reveses, mas nenhum permitiu a ibne Hude recuperar sua posição anterior à rebelião, obrigando-o a reconhecer o governo (pt)
|
