พายุไต้ฝุ่นพระพิรุณ (พ.ศ. 2555)

พายุไต้ฝุ่นพระพิรุณ
พายุไต้ฝุ่นนีนา
	พายุไต้ฝุ่นพระพิรุณขณะมีกำลังแรงสูงสุดเมื่อวันที่; 11 ตุลาคม พ.ศ. 2555
ประวัติทางอุตุนิยมวิทยา
ก่อตัว	5 ตุลาคม พ.ศ. 2555
นอกเขตร้อน	19 ตุลาคม พ.ศ. 2555
สลายตัว	23 ตุลาคม พ.ศ. 2555
พายุไต้ฝุ่นกำลังแรงอย่างมาก
	10-นาที ของเฉลี่ยลม (JMA)
ความเร็วลมสูงสุด	165 กม./ชม. (105 ไมล์/ชม.)
ความกดอากาศต่ำสุด	940 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์); ; 27.76 นิ้วปรอท
พายุไต้ฝุ่น
	10-นาที ของเฉลี่ยลม (TMD)
ความเร็วลมสูงสุด	165 กม./ชม. (105 ไมล์/ชม.)
ความกดอากาศต่ำสุด	940 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์); ; 27.76 นิ้วปรอท
พายุไต้ฝุ่นระดับ 4
	1-นาที ของเฉลี่ยลม (SSHWS/JTWC)
ความเร็วลมสูงสุด	215 กม./ชม. (130 ไมล์/ชม.)
ความกดอากาศต่ำสุด	930 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์); ; 27.46 นิ้วปรอท
ผลกระทบ
ผู้เสียชีวิต	ไม่มีการรายงาน
ความเสียหาย	ไม่มีการรายงาน
พื้นที่ได้รับผลกระทบ	กวม, ญี่ปุ่น
	IBTrACS
	ส่วนหนึ่งของ ฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก พ.ศ. 2555

พายุไต้ฝุ่นพระพิรุณ (อักษรโรมัน: Prapiroon)^{[nb 1]} หรือที่ในประเทศฟิลิปปินส์เรียกว่า พายุไต้ฝุ่นนีนา (ตากาล็อก: Nina)^{[nb 2]} เป็นพายุหมุนเขตร้อนลูกที่ยี่สิบเอ็ดในบริเวณมหาสมุทรแปซิฟิกทางตะวันตกในช่วงปี พ.ศ. 2555 พายุไต้ฝุ่นพระพิรุณเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนลูกท��่ 30, พายุโซนร้อนลูกที่ 21 และพายุไต้ฝุ่นลูกที่ 12 ในฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก พ.ศ. 2555 ก่อตัวขึ้นจากหย่อมความกดอากาศต่ำเมื่อวันที่ 4 ตุลาคม พ.ศ. 2555 ในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือ ก่อตัวขึ้นห่างจากฮากัตญา^[1] ต่อมาพายุดีเปรสชันเขตร้อนก็ได้กลายเป็นพายุโซนร้อน เนื่องจากพายุได้ทวีกำลังแรงขึ้นอย่างรวดเร็วโดยมีแถบพายุดีเปรสชันเขตร้อนลึกห่อหุ้มจากทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปยังทางทิศตะวันออกของศูนย์กลางพายุในเช้าวันรุ่งขึ้น^[2] พายุโซนร้อนพระพิรุณก็ได้ทวีกำลังแรงขึ้นจนกลายเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรง และยังคงทวีกำลังแรงขึ้นอย่างต่อเนื่องโดยมีแถบโค้งแน่นหนาเหนือศูนย์กลางของพายุในขณะที่พายุกำลังเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกตามสันเขากึ่งเขตร้อน^[3]

พายุโซนร้อนกำลังแรงพระพิรุณได้กลายเป็นพายุไต้ฝุ่นในช่วงดึก เนื่องจากพายุมีแถบพายุฝนฟ้าคะนองลึกที่ค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นตามแนวทิศใต้ และพายุเริ่มมีการพัฒนาลักษณะของตาพายุบนภาพถ่ายดาวเทียมในวันต่อมา พายุไต้ฝุ่นพระพิรุณได้ทวีกำลังแรงขึ้นจนกลายเป็นพายุไต้ฝุ่นระดับ 2 เนื่องจากพายุเริ่มเคลื่อนตัวเกือบนิ่งเพราะจากสภาพแวดล้อมการบังคับทิศทางที่อ่อนแอระหว่างสันเขากึ่งเขตร้อนทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ และสันเขาใกล้เส้นศูนย์สูตรทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ พายุเริ่มพัฒนาตาพายุประมาณ 33 กิโลเมตร (20 ไมล์) ซึ่งถึงสถานะกำลังแรงสูงสุดในระดับเทียบเท่ากับมีความเข้มข้นเทียบเท่าหมวด 3 ในระดับลมมาตราเฮอริเคนแซฟเฟอร์–ซิมป์สัน พายุไต้ฝุ่นพระพิรุณมีกำลังแรงสูงสุดด้วยความเร็วลม 165 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (105 ไมล์ต่อชั่วโมง)^{[nb 3]} และความกดอากาศที่ 940 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 27.76 นิ้วของปรอท) ในวันที่ 11 ตุลาคม หลังจากนั้นพายุไต้ฝุ่นพระพิรุณก็เริ่มอ่อนกำลังลงจนกลายเป็นพายุไต้ฝุ่นระดับ 2 เนื่องจากตาพายุเริ่มขรุขระพร้อมกับยอดเมฆที่อุ่นขึ้นในขณะที่พายุถูกบังคับทิศทางไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือโดยสันเขาใกล้เส้นศูนย์สูตรในวันที่ 13 ตุลาคม พายุได้อ่อนกำลังลงอีกเป็นพายุไต้ฝุ่นระดับ 1 เนื่องจากการเคลื่อนตัวไปทางทิศเหนือ และพายุก็ได้ชะลอการเคลื่อนตัวไปทางตะวันออกเฉียงเหนือ^[4]

พายุไต้ฝุ่นพระพิรุณกำลังเคลื่อนตัวช้า ๆ เนื่องจากสันเขากึ่งเขตร้อนทางทิศตะวันออกเริ่มควบคุมสภาพแวดล้อมการบังคับทิศทางในขณะที่สันเขาใกล้เส้นศูนย์สูตรอ่อนกำลังลง และการพาความร้อนจากศูนย์กลางของพายุก็ลดลงเช่นกัน พายุก็เริ่มมีกำลังแรงขึ้นอีกครั้งจนถึงระดับกำลังแรงสูงสุดในขณะนั้น และเกือบจะหยุดเคลื่อนตัวอีกครั้งเพราะเข้าสู่บริเวณคอลในขณะที่พายุโซนร้อนกำลังแรงมาเรียกำลังเคลื่อนตัวไปรอบสันเขากึ่งเขตร้อนที่อยู่ใกล้เคียงกับพายุไต้ฝุ่นพระพิรุณ^[5] หลังจากนั้นพายุก็เริ่มอ่อนกำลังลงจนกลายเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรงในขณะที่เคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตก และเริ่มเคลื่อนตัวเร็วขึ้นไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือในวันที่ 18 ตุลาคม พายุโซนร้อนพระพิรุณได้กลายเป็นพายุหมุนนอกเขตร้อน และเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือก่อนที่จะเปลี่ยนทิศทางไปทางทิศเหนือใกล้หมู่เกาะอะลูเชียน^[6]

ประวัติทางอุตุนิยมวิทยา

ประวัติทางอุตุนิยมวิทยาของพายุไต้ฝุ่นพระพิรุณ

วันที่ 5 ตุลาคม สำนักงานอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA)^{[nb 4]} เริ่มติดตามพายุดีเปรสชันเขตร้อนที่ก่อตัวขึ้นห่างจากฮากัตญา กวม ไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือประมาณ 115 กิโลเมตร (70 ไมล์) ในเวลานั้น พายุดีเปรสชันมีศูนย์กลางการหมุนเวียนของลมระดับต่ำที่รวมตัวกันอยู่ภายใต้สภาพแวดล้อมที่มีอุณหภูมิผิวน้ำทะเลอุ่น และมีลมเฉือนแนวตั้งเล็กน้อยด้วยการพาความร้อนจากศูนย์กลางของพายุที่เพิ่มขึ้น
วันที่ 7 ตุลาคม สำนักงานอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ได้ยกระดับพายุดีเปรสชันเขตร้อนให้กลายเป็นพายุโซนร้อน และกำหนดให้ชื่อว่า พระพิรุณ ในเวลาเดียวกันศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC)^{[nb 5]} เริ่มออกคำแนะนำเกี่ยวกับพายุดีเปรสชันเขตร้อนก่อนที่จะยกระดับพายุดีเปรสชันเขตร้อนให้กลายเป็นพายุโซนร้อนในเวลาต่อมา และรายงานว่าพายุได้ทวีกำลังแรงขึ้นอย่างรวดเร็วโดยมีแถบพายุดีเปรสชันเขตร้อนลึกห่อหุ้มจากทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปยังทิศตะวันออกของศูนย์กลางพายุในเช้าวันรุ่งขึ้น
วันที่ 8 ตุลาคม พายุโซนร้อนพระพิรุณก็ได้ทวีกำลังแรงขึ้นจนกลายเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรง และยังคงทวีกำลังแรงขึ้นอย่างต่อเนื่องโดยมีแถบโค้งแน่นหนาเหนือศูนย์กลางของพายุในขณะที่พายุกำลังเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกตามสันเขากึ่งเขตร้อน ต่อมาสำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA) ได้กำหนดชื่อท้องถิ่นว่า นีนา เมื่อพายุเคลื่อนตัวเข้าสู่พื้นที่รับผิดชอบของประเทศฟิลิปปินส์ในช่วงดึกของวันเดียวกันนั้น และสำนักงานอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ได้ยกระดับพายุโซนร้อนกำลังแรงให้กลายเป็นพายุไต้ฝุ่น เนื่องจากพายุมีแถบพายุฝนฟ้าคะนองลึกที่ค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นตามแนวทิศใต้
วันที่ 9 ตุลาคม ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ได้ดำเนินการเมื่อพายุเริ่มมีการพัฒนาลักษณะของตาพายุบนภาพถ่ายดาวเทียมในวันต่อมา พายุไต้ฝุ่นพระพิรุณได้ทวีกำลังแรงขึ้นจนกลายเป็นพายุไต้ฝุ่นระดับ 2 เนื่องจากพายุเริ่มเคลื่อนตัวเกือบนิ่งเพราะจากสภาพแวดล้อมการบังคับทิศทางที่อ่อนแอระหว่างสันเขากึ่งเขตร้อนทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ และสันเขาใกล้เส้นศูนย์สูตรทางทิศตะวันออกเฉียงใต้
วันที่ 11 ตุลาคม พายุไต้ฝุ่นพระพิรุณเริ่มพัฒนาตาพายุประมาณ 33 กิโลเมตร (20 ไมล์) ซึ่งถึงสถานะกำลังแรงสูงสุดเป็นพายุไต้ฝุ่นระดับ 3 เมื่อช่วงค่ำของในวันรุ่งขึ้น และพายุก็เริ่มอ่อนกำลังลงจนกลายเป็นพายุไต้ฝุ่นระดับ 2 เนื่องจากตาพายุเริ่มขรุขระพร้อมกับยอดเมฆที่อุ่นขึ้นในขณะที่พายุถูกบังคับทิศทางไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือโดยสันเขาใกล้เส้นศูนย์สูตรในวันถัดมา
พายุไต้ฝุ่นพระพิรุณหลังมีกำลังแรงสูงสุดเมื่อวันที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2555
วันที่ 13 ตุลาคม พายุไต้ฝุ่นพระพิรุณได้อ่อนกำลังลงอีกเป��นพายุไต้ฝุ่นระดับ 1 เนื่องจากการเคลื่อนตัวไปทางทิศเหนือ และพายุก็ได้ชะลอการเคลื่อนตัวไปทางตะวันออกเฉียงเหนือ พายุกำลังเคลื่อนตัวช้า ๆ เนื่องจากสันเขากึ่งเขตร้อนทางทิศตะวันออกเริ่มควบคุมสภาพแวดล้อมการบังคับทิศทางในขณะที่สันเขาใกล้เส้นศูนย์สูตรอ่อนกำลังลง และการพาความร้อนจากศูนย์กลางของพายุก็ลดลงเช่นกัน ก่อนที่จะเปิดตาพายุที่ระยะประมาณ 28 กิโลเมตร (17 ไมล์) ในวันถัดมา
วันที่ 15 ตุลาคม พายุไต้ฝุ่นพระพิรุณเริ่มมีกำลังแรงขึ้นอีกครั้งจนถึงระดับกำลังแรงสูงสุดในขณะนั้น เนื่องจากความร้อนจากดวงอาทิตย์ลึกห่อหุ้มตาพายุที่ระยะประมาณ 110 กิโลเมตร (68 ไมล์) และเกือบจะหยุดเคลื่อนตัวอีกครั้งเพราะเข้าสู่บริเวณคอลในขณะที่พายุโซนร้อนกำลังแรงมาเรียกำลังเคลื่อนตัวไปรอบสันเขากึ่งเขตร้อนที่อยู่ใกล้เคียงกับพายุไต้ฝุ่นพระพิรุณ หลังจากนั้นพายุก็เริ่มอ่อนกำลังลงในช่วงปลายวันเดียวกัน เนื่องจากความร้อนจากดวงอาทิตย์ลึกลดลงในทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือโดยมียอดเมฆที่อุ่นขึ้น
วันที่ 16 ตุลาคม สำนักงานอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ได้ลดระดับพายุไต้ฝุ่นให้กลายเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรงในขณะที่พายุกำลังเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ และวันต่อมาศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ได้ลดระดับพายุไต้ฝุ่นให้กลายเป็นพายุโซนร้อนเช่นกัน เนื่องจากอากาศแห้งแทรกซึมเข้าไปในโครงสร้างของพายุในขณะที่พายุเริ่มเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตก หลังจากนั้นพายุก็เคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ และขึ้นถึงขอบด้านทางทิศตะวันตกของสันเขากึ่งเขตร้อนในขณะที่ศูนย์กลางของพายุเปิดโล่งเต็มที่เมื่ออากาศเย็นจากทะเลจีนตะวันออกพัดเข้ามาในพายุต่อมา
วันที่ 18 ตุลาคม พายุได้เคลื่อนตัวออกจากพื้นที่รับผิดชอบของประเทศฟิลิปปินส์ จึงทำให้สำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA) ได้ออกคำแนะนำสุดท้ายเมื่อพายุเริ่มเคลื่อนตัวเร็วขึ้น การพาความร้อนลึกก็ลดลงในขณะที่อากาศแห้งล้อมรอบศูนย์กลางของพายุพร้อมกับลมเฉือนที่เพิ่มขึ้น เนื่องจากร่องความกดอากาศระดับบนทำให้เกิดการทรุดตัวอย่างหนักตามแนวด้านทางทิศตะวันตกของศูนย์กลางพายุ และไม่นานพายุโซนร้อนพระพิรุณก็ฝังตัวอยู่ในกลุ่มความกดอากาศที่มีลมเฉือนรุนแรง เนื่องจากโครงสร้างของพายุเริ่มขยายตัวโดยการพาความร้อนลึกคลี่คลาย และเคลื่อนตัวไปทางทิศเหนือของศูนย์กลางพายุเริ่มเปลี่ยนผ่านนอกเขตร้อนในช่วงปลายวันเดียวกัน
วันที่ 19 ตุลาคม ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ได้ออกคำแนะนำสุดท้ายในช่วงเช้าของวันถัดมา เนื่องจากอากาศเย็น และแห้งแทรกซึมเข้าสู่ศูนย์กลางของพายุจากทางทิศตะวันตก พายุโซนร้อนพระพิรุณได้กลายเป็นพายุหมุนนอกเขตร้อนอย่างสมบูรณ์ 12 ชั่วโมงต่อมา ขณะที่พายุเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือก่อนจะเปลี่ยนทิศไปทางทิศเหนือ และถูกสังเกตเห��นครั้งสุดท้ายใกล้หมู่เกาะอะลูเชียน

ผลกระทบ

ประเทศญี่ปุ่น

ประเทศญี่ปุ่นได้รับผลกระทบจากพายุโซนร้อนพระพิรุณ เรือเฟอร์รี่ไปกลับจากเกาะต่าง ๆ ในจังหวัดโอกินาวะได้ถูกระงับ การแข่งขันไตรกีฬาในอิเซนะครั้งที่ 25 เดิมกำหนดจะจัดขึ้นในวันที่ 21 ตุลาคม จึงเป็นเรื่องยากสำหรับผู้เข้าแข่งขัน และเจ้าหน้าที่ ในการไปเกาะอิเซนะได้ถูกยกเลิก เนื่องจากได้รับผลกระทบจากพายุที่เคลื่อนตัวพัดอยู่ในทะเลจีนตะวันออกเป็นเวลานาน และเมืองโยรงต้องเผชิญกับคลื่นสูงอย่างต่อเนื่องตั้งแต่วันที่ 7 ตุลาคม เรือบรรทุกน้ำมันมีกำหนดเดิมจะมาถึงในวันที่ 11 ตุลาคม แต่ไม่สามารถเข้าเทียบท่าได้ เนื่องจากคลื่นขนาดใหญ่ที่เกิดในเมืองโยรง เกาะในจังหวัดคาโงชิมะ เรือบรรทุกน้ำมันอาจไม่สามารถออกได้เพราะน้ำมันหมดตั้งแต่วันที่ 15 ตุลาคม จนถึงวันที่ 20 ตุลาคม และยานพาหนะบนเกาะไม่สามารถเติมเชื้อเพลิงได้ ก่อนหน้านี้พายุไต้ฝุ่นซันปา และพายุไต้ฝุ่นเจอลาวัตได้ทำให้บ้านเรือนจำนวนมากได้รับความเสียหายอย่างหนัก การกวาดล้างเศษหินยังสะสมอยู่เนื่องจากเรือกู้ชีพไม่สามารถเข้าเทียบท่าได้ และเกิดการขาดแคลนอาหารบนเกาะ หมู่บ้านหลายแห่งบนเกาะมิยาโกะจิมะไม่สามารถเข้าไปในหมู่บ้านได้ เนื่องจากมีคลื่นสูงเป็นเวลา 1 สัปดาห์ จึงส่งผลกระทบให้เกิดการขาดแคลนอาหาร เช่น ผัก ปลา และผลิตภัณฑ์จากนม^[9]

ดูเพิ่ม

หมายเหตุ

↑ "พระพิรุณ" เป็นชื่อพายุหมุนเขตร้อนในรายชื่อชุดที่ 1 ลำดับที่ 12 ของมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกฝั่งเหนือ และส่งโดยประเทศไทย
↑ พายุไต้ฝุ่น "นีนา" (7 ตุลาคม ถึง 18 ตุลาคม พ.ศ. 2555) จากรายงานของสำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA)
↑ ความเร็วลมเฉลี่ยนี้ใช้ความเร็วลมเฉลี่ยใน 10 นาที เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ
↑ สำนักงานอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นเป็นศูนย์อุตุนิยมวิทยาชำนัญพิเศษประจำภูมิภาคอย่างเป็นทางการในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก^[7]
↑ ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม เป็นหน่วยงานเฉพาะกิจร่วมระหว่างกองทัพเรือสหรัฐ – กองทัพอากาศสหรัฐ ซึ่งจะออกประกาศเตือนภัยพายุหมุนเขตร้อนในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก และภูมิภาคอื่น ๆ^[8]

อ้างอิง

↑ "Unnamed Tropical Depression, Tropical Cyclone Advisory 0000z" (ภาษาอังกฤษ). Japan Meteorological Agency. 2012-10-05. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 May 2024. สืบค้นเมื่อ 5 October 2012.
↑ RSMC Tropical Cyclone Advisory 080000 (Report). Japan Meteorological Agency. October 8, 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 May 2024. สืบค้นเมื่อ 21 December 2023.
↑ Tropical Storm "NINA" (PRAPIROON) Severe Weather Bulletin Number ONE (Report). Philippine Atmospheric, Geophysical and Astronomical Services Administration. 8 October 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 May 2024. สืบค้นเมื่อ 21 December 2023.
↑ RSMC Tropical Cyclone Advisory 081800 (Report). Japan Meteorological Agency. October 8, 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเด��มเมื่อ 23 May 2024. สืบค้นเมื่อ 21 December 2023.
↑ RSMC Tropical Cyclone Advisory 160000 (Report). Japan Meteorological Agency. 2012-10-16. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 May 2024. สืบค้นเมื่อ 22 December 2023.
↑ Tropical Storm "NINA" (PRAPIROON) Severe Weather Bulletin Number TWENTY (FINAL) (Report). Philippine Atmospheric, Geophysical and Astronomical Services Administration. 2012-10-17. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 May 2024. สืบค้นเมื่อ 22 December 2023.
↑ "Annual Report on Activities of the RSMC Tokyo – Typhoon Center 2000" (PDF). Japan Meteorological Agency. February 2001. p. 3. สืบค้นเมื่อ December 25, 2011.
↑ "Joint Typhoon Warning Center Mission Statement". Joint Typhoon Warning Center. United States Navy. 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 26, 2007. สืบค้นเมื่อ December 25, 2011.
↑ "沖縄タイムス | いぜな８８トライアスロン、台風のため中止". web.archive.org (ภาษาญี่ปุ่น). 2012-10-17. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-10-17. สืบค้นเมื่อ 17 October 2012.

แหล่งข้อมูลอื่น

พายุหมุนเขตร้อนระบบดิจิทัล (Digital Typhoon) ข้อมูลของพายุไต้ฝุ่นพระพิรุณ (1221)
สำนักงานอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ข้อมูลเส้นทางของพายุพระพิรุณ (1221)
สำนักงานอุตุนิยมวิทยาไทย (TMD) ข้อมูลเส้นทางของพายุไต้ฝุ่นพระพิรุณ (1221)
ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ข้อมูลเส้นทางของพายุไต้ฝุ่นพระพิรุณ (22W)

[1] "พระพิรุณ" เป็นชื่อพายุหมุนเขตร้อนในรายชื่อชุดที่ 1 ลำดับที่ 12 ของมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกฝั่งเหนือ และส่งโดยประเทศไทย

[2] พายุไต้ฝุ่น "นีนา" (7 ตุลาคม ถึง 18 ตุลาคม พ.ศ. 2555) จากรายงานของสำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA)

[6] ความเร็วลมเฉลี่ยนี้ใช้ความเร็วลมเฉลี่ยใน 10 นาที เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอื่น ๆ

[11] สำนักงานอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นเป็นศูนย์อุตุนิยมวิทยาชำนัญพิเศษประจำภูมิภาคอย่างเป็นทางการในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก^[7]

[13] ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม เป็นหน่วยงานเฉพาะกิจร่วมระหว่างกองทัพเรือสหรัฐ – กองทัพอากาศสหรัฐ ซึ่งจะออกประกาศเตือนภัยพายุหมุนเขตร้อนในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก และภูมิภาคอื่น ๆ^[8]

[3] "Unnamed Tropical Depression, Tropical Cyclone Advisory 0000z" (ภาษาอังกฤษ). Japan Meteorological Agency. 2012-10-05. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 May 2024. สืบค้นเมื่อ 5 October 2012.

[4] RSMC Tropical Cyclone Advisory 080000 (Report). Japan Meteorological Agency. October 8, 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 May 2024. สืบค้นเมื่อ 21 December 2023.

[5] Tropical Storm "NINA" (PRAPIROON) Severe Weather Bulletin Number ONE (Report). Philippine Atmospheric, Geophysical and Astronomical Services Administration. 8 October 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 May 2024. สืบค้นเมื่อ 21 December 2023.

[7] RSMC Tropical Cyclone Advisory 081800 (Report). Japan Meteorological Agency. October 8, 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเด��มเมื่อ 23 May 2024. สืบค้นเมื่อ 21 December 2023.

[8] RSMC Tropical Cyclone Advisory 160000 (Report). Japan Meteorological Agency. 2012-10-16. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 May 2024. สืบค้นเมื่อ 22 December 2023.

[9] Tropical Storm "NINA" (PRAPIROON) Severe Weather Bulletin Number TWENTY (FINAL) (Report). Philippine Atmospheric, Geophysical and Astronomical Services Administration. 2012-10-17. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 May 2024. สืบค้นเมื่อ 22 December 2023.

[10] "Annual Report on Activities of the RSMC Tokyo – Typhoon Center 2000" (PDF). Japan Meteorological Agency. February 2001. p. 3. สืบค้นเมื่อ December 25, 2011.

[12] "Joint Typhoon Warning Center Mission Statement". Joint Typhoon Warning Center. United States Navy. 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 26, 2007. สืบค้นเมื่อ December 25, 2011.

[14] "沖縄タイムス | いぜな８８トライアスロン、台風のため中止". web.archive.org (ภาษาญี่ปุ่น). 2012-10-17. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-10-17. สืบค้นเมื่อ 17 October 2012.

[nb 1]