Przejdź do zawartości

Tour de France 2007

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tour de France 2007
2006 2008
Ilustracja
Trasa Tour de France 2007
Data

729 lipca 2007

Etapów

21

Dystans

3569,9 km

Czas zwycięzcy

91 h 00' 26" (39,226 km/h)

Zgłoszenia

189 kolarzy

Ukończyło wyścig

141 kolarzy

Podium
Pierwsze miejsce

Hiszpania Alberto Contador

Drugie miejsce

Australia Cadel Evans

Trzecie miejsce

Brak

Pozostałe klasyfikacje
Górska

Kolumbia Mauricio Soler

Punktowa

Belgia Tom Boonen

Młodzieżowa

Hiszpania Alberto Contador

Najaktywniejszych

Hiszpania Amets Txurruka

Drużynowa

Stany Zjednoczone Discovery Channel

Strona internetowa

94. Tour de France rozpoczął się 7 lipca 2007 roku w Londynie a zakończył się 29 lipca 2007 roku w Paryżu. Wyścig składał się z prologu i 20 etapów, w tym 9 etapów płaskich, 6 etapów górskich, 3 etapów pagórkowatych i 3 etapy indywidualnej jazdy na czas. Cała trasa liczyła 3569,9 km.

Klasyfikacje

[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikację generalną wygrał Hiszpan Alberto Contador, wyprzedzając Australijczyka Cadela Evansa i Amerykanina Leviego Leipheimera. W 2012 roku Leipheimer został jednak zdyskwalifikowany i odebrano mu wyniki z lipca 2007 roku. Na jego miejsce nie awansowano kolejnego zawodnika. Kolumbijczyk Mauricio Soler wygrał klasyfikację górską, Belg Tom Boonen wygrał klasyfikację punktową, a w klasyfikacji młodzieżowej najlepszy był Contador. Najaktywniejszym kolarzem został kolejny Hiszpan, Amets Txurruka[1]. W klasyfikacji drużynowej najlepsza była amerykańska drużyna Discovery Channel.

Drużyny kolarskie

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Tour de France 2007/Zawodnicy.

W tej edycji TdF wzięło udział 21[2] drużyn:

Faworyci przed wyścigiem

[edytuj | edytuj kod]

W związku z tym, że w wyścigu nie brali udziału poprzedni triumfatorzy: Lance Armstrong i Floyd Landis faworytem według notowań bukmacherów był Aleksandr Winokurow, który nie wystartował w Tour de France 2006 z powodu braku zawodników w drużynie, ale w tym samym roku wygrał Vuelta a España. Pozostałymi faworytami do zwycięstwa to byli Andreas Klöden, trzeci w Tour de France 2006 oraz Alejandro Valverde drugi w Vuelta a España w 2006 roku.

Poniżej przedstawiono notowania bukmacherów[3] z dnia 7 lipca 2007, dnia startu 94. Tour de France, kolarzy którzy mieli największe szanse na wygranie wyścigu.

Kolarz Drużyna Uwagi Zapis ułamkowy Zapis dziesiętny
Kazachstan Aleksandr Winokurow Astana 15/8 2.87
Niemcy Andreas Klöden Astana 3. miejsce Tour de France 2006, zwycięzca Tirreno-Adriatico 4/1 5.00
Hiszpania Alejandro Valverde Caisse d’Épargne 4/1 5.00
Australia Cadel Evans Predictor-Lotto 5 miejsce w Tour de France 2006 12/1 13.00
Hiszpania Carlos Sastre Team CSC 4. miejsce w Tour de France 2006 12/1 13.00
Stany Zjednoczone Levi Leipheimer Discovery Channel 13. miejsce w Tour de France 2006 16/1 17.00
Kazachstan Andriej Kaszeczkin Astana 16/1 17.00
Rosja Dienis Mieńszow Rabobank 6. miejsce w Tour de France 2006 18/1 19.00
Luksemburg Fränk Schleck Team CSC Zwycięzca 15. etapu do Alpe D'Huez w 2006. 11. miejsce w Tour de France 2006 22/1 23.00
Francja Christophe Moreau AG2R Prévoyance 8. miejsce w Tour de France 2006, zwycięzca Critérium du Dauphiné Libéré w 2007 22/1 23.00
Rosja Władimir Karpiec Caisse d’Épargne Zwycięzca klasyfikacji młodzieżowej w Tour de France 2004 25/1 26.00
Hiszpania Alberto Contador Discovery Channel Zwycięzca Paryż-Nicea w 2007 28/1 29.00
Australia Michael Rogers T-Mobile Team 10. miejsce w Tour de France 2006; trzykrotny mistrz świata w jeździe indywidualnej na czas 40/1 41.00
Hiszpania Óscar Pereiro Caisse d’Épargne 2. miejsce w Tour de France 2006 50/1 51.00

Afery dopingowe

[edytuj | edytuj kod]

Już przed rozpoczęciem wyścigu atmosfera wokół niego nie była przyjemna. Wszyscy kolarze zgłoszeni do tegorocznego Touru musieli podpisać specjalne oświadczenia. Zawierały one m.in. stwierdzenia, że kolarz nie jest zamieszany w używanie niedozwolonego dopingu, a w przypadku potwierdzenia stosowania zabronionego dopingu oprócz sankcji wynikających z przepisów UCI kolarz poniesie karę finansową w wysokości rocznych zarobków.

Pomimo takich środków przedsięwziętych przez organizatorów wyścigu nie obyło się bez skandali dopingowych. Pierwszy skandal związany był z osobą niemieckiego kolarza Patrika Sinkiewitza z grupy T-Mobile Team. Do wiadomości publicznej 18 lipca 2007 dotarły informację, iż stwierdzono u niego podwyższony poziom testosteronu. Kolarz ten nie brał już udziału w wyścigu, gdyż w efekcie zderzenia z kibicem podczas 8. etapu, nie przystąpił kolejnego dnia do wyścigu. W efekcie ogłoszenia tych informacji, dwie publiczne niemieckie stacje ZDF oraz ARD wycofały się z relacjonowania wyścigu na żywo[4]. Testy antydopingowe, których wyniki były pozytywne przeprowadzono 8 czerwca podczas obozu treningowego w Pirenejach grupy T-Mobile Team. Niemiecki kolarz poprosił o analizę próbki B. Jednak zanim została ona zakończona, zrezygnował z niej i przyznał się do smarowania ramion maścią żelową zawierającą testosteron podczas obozu treningowego[5].

Kolejny skandal związany był z drużyną Astana, która po 15 etapie, w dzień odpoczynku 24 lipca, wycofała się z wyścigu w związku z przeciekiem informacji, iż w próbce A pobranej od Aleksandra Winokurowa po 13 etapie indywidualnej jazdy na czas, wygranym przez kazaskiego kolarza stwierdzono doping krwi. U Kazacha stwierdzono obecność dwóch różnych rodzajów czerwonych krwinek, czyli wykryto u niego transfuzję krwi od zgodnego dawcy. W momencie wycofania się drużyny zajmowała ona pierwsze miejsce w klasyfikacji drużynowej, a dwaj jej członkowie zajmowali wysokie miejsca w klasyfikacji generalnej. Andreas Klöden był 5 a Andriej Kaszeczkin był 8. Warto zaznaczyć, iż w świetle przepisów dopiero pozytywny wynik próbki B może być podany do wiadomości publicznej i w wyniku tego możliwa jest dyskwalifikacja. Dlatego w tym wypadku organizatorzy poprosili o wycofanie się ekipy Astana[6]. Aleksander Winokurow nie przyznał się do stosowania dopingu. W oświadczeniu jakie opublikował stwierdził, że "by zrobić, to o co się go oskarza trzeba być szalonym, a on szalony nie jest". Stwierdzenie to ma swoje podstawy, gdyż Winokurow nie miał już szans na wygranie wyścigu mając ponad 30 minutową stratę do lidera, a wygranie etapu oznacza konieczność poddania się kontroli antydopingowej. Ponadto kolarz dodał po rozmowach ze swoimi lekarzami, iż obecność dwóch rodzajów czerwonych krwinek może wynikać z wypadku jakiemu uległ Kazach podczas 5. etapu Touru. 30 lipca 2007 po opublikowaniu pozytywnego wyniku próbki B Winokurow został zwolniony przez Astanę[7].

Przed rozpoczęciem 16 etapu w dniu 25 lipca sześć ekip francuskich (AG2R, Agritubel, Bouygues Telecom, Cofidis, Crédit Agricole, Française des Jeux) i dwie niemieckie (Gerolsteiner, T-Mobile) siedząc na ziemi przez kilka minut po rozpoczęciu etapu protestowało przeciwko dopingowi w kolarstwie. Niestety wśród protestujących byli również winni. Włoski kolarz Cristian Moreni z ekipy Cofidis stosował doping. W próbce pobranej od niego po 11. etapie wykryto podwyższony poziom testosteronu. Francuska ekipa, nie czekając na prośby organizatorów wyścigu, wycofała się z niego. Włoski kolarz, nie prosząc o kontrekspertyzę, automatycznie przyznał się do winy[8].

Inny charakter miała afera związana z duńskim kolarzem Michaelem Rasmussenem. Na miesiąc przed rozpoczęciem Tour de France 2007 kolarz ten miał na koncie dwa ostrzeżenia od UCI związane z jego nieobecnością w miejscu jakie wskazał. Kolejne ostrzeżenie groziło sankcjami.Podczas trwania wyścigu, gdy po 16. etapie Rasmussen miał ponad 3 minutową przewagę nad drugim w klasyfikacji Alberto Contadorem oraz walczył o wygraną w klasyfikacji górskiej, został on wycofany przez ekipę Rabobank. Powodem tej decyzji było oszukanie kierownictwa ekipy, do której dotarły informacje od włoskiego dziennikarza. Stwierdził on, iż widział Duńczyka we Włoszech, w momencie, gdy ten poinformował swoją drużynę, że przygotowuje się w Meksyku, rodzinnym kraju żony[9].

Dzień po zakończeniu wyścigu, 30 lipca ogłoszono, iż u hiszpańskiego kolarza Ibana Mayo stwierdzono pozytywny wynik testu antydopingowego wykrywając u niego EPO. Próbki pobrane zostały 24 lipca podczas drugiego dnia odpoczynku[10].

W efekcie całego zamieszania związanego z dopingiem wokół wyścigu wzmogła się wojna pomiędzy organizatorami a unią kolarską. Organizatorzy wyścigu oskarżyli UCI między innymi o niesprawne działanie. Miało to związek ze sprawą Rasmussena, który nie zostałby dopuszczony do wyścigu w przypadku przekazania przez UCI odpowiednich informacji.

Trzeci w klasyfikacji generalnej Amerykanin Levi Leipheimer został w 2012 roku zdyskwalifikowany za doping. Jedną z sankcji było unieważnienie wszystkich wyników uzyskanych w latach 1999–2006 oraz lipcu 2007, w tym wyników z Tour de France[11].

Etap Data Trasa Dystans Zwycięzca
P 7 lipca Wielka Brytania Londyn ITT 7,9 km Szwajcaria Fabian Cancellara
1 8 lipca Wielka Brytania LondynWielka Brytania Canterbury 203,0 km Australia Robbie McEwen
2 9 lipca DunkierkaBelgia Gandawa 168,5 km Belgia Gert Steegmans
3 10 lipca Belgia WaregemCompiègne 236,5 km Szwajcaria Fabian Cancellara
4 11 lipca Villers-CotterêtsJoigny 193,0 km Norwegia Thor Hushovd
5 12 lipca ChablisAutun 182,5 km Włochy Filippo Pozzato
6 13 lipca Semur-en-AuxoisBourg-en-Bresse 199,5 km Belgia Tom Boonen
7 14 lipca Bourg-en-BresseLe Grand-Bornand 197,5 km Niemcy Linus Gerdemann
8 15 lipca Le Grand-BornandTignes 165,0 km Dania Michael Rasmussen
16 lipca Dzień przerwy
9 17 lipca Val d’IsèreBriançon 159,5 km Kolumbia Mauricio Soler
10 18 lipca allardMarsylia 229,5 km Francja Cédric Vasseur
11 19 lipca MarsyliaMontpellier 182,5 km Południowa Afryka Robert Hunter
12 20 lipca MontpellierCastres 178,5 km Belgia Tom Boonen
13 21 lipca Albi ITT 54,0 km Australia Cadel Evans[12]
14 22 lipca MazametPlateau de Beille 197,0 km Hiszpania Alberto Contador
15 23 lipca FoixLoudenvielle 196,0 km Luksemburg Kim Kirchen[13]
24 lipca Dzień przerwy
16 25 lipca OrthezCol d'Aubisque 218,5 km Dania Michael Rasmussen
17 26 lipca PauCastelsarrasin 188,5 km Włochy Daniele Bennati
18 27 lipca CahorsAngoulême 211,0 km Francja Sandy Casar
19 28 lipca CognacAngoulême ITT 55,5 km Stany Zjednoczone Levi Leipheimer
20 29 lipca MarcoussisParyż (Champs-Élysées) 130,0 km Włochy Daniele Bennati

Liderzy klasyfikacji po etapach

[edytuj | edytuj kod]
Etap Zwycięzca Klasyfikacja generalna
Klasyfikacja punktowa
Klasyfikacja górska
Klasyfikacja młodzieżowa
Klasyfikacja drużynowa
P Fabian Cancellara Fabian Cancellara Fabian Cancellara Brak Władimir Gusiew Astana
1 Robbie McEwen Robbie McEwen David Millar
2 Gert Steegmans Tom Boonen
3 Fabian Cancellara Stéphane Augé
4 Thor Hushovd
5 Filippo Pozzato Erik Zabel Sylvain Chavanel Team CSC
6 Tom Boonen Tom Boonen
7 Linus Gerdemann Linus Gerdemann Linus Gerdemann T-Mobile Team
8 Michael Rasmussen Michael Rasmussen Michael Rasmussen Rabobank
9 Mauricio Soler Alberto Contador Caisse d’Épargne
10 Cédric Vasseur Team CSC
11 Robert Hunter
12 Tom Boonen
13 Cadel Evans Astana
14 Alberto Contador Discovery Channel
15 Kim Kirchen Astana
16 Michael Rasmussen Mauricio Soler Discovery Channel
17 Daniele Bennati Alberto Contador
18 Sandy Casar
19 Levi Leipheimer Cadel Evans
20 Daniele Bennati
Klasyfikacja końcowa Alberto Contador Tom Boonen Mauricio Soler Alberto Contador Discovery Channel
  • Na pierwszym etapie Fabian Cancellara (zwycięzca prologu) jechał w żółtej koszulce, a Andreas Klöden w zielonej koszulce (drugi w prologu).
  • Na ósmym etapie lider klasyfikacji generalnej, Linus Gerdemann, włożył żółtą koszulkę, a drugi w klasyfikacji młodzieżowej, Mauricio Soler włożył białą koszulkę.
  • Na etapach od 9. do 16. lider klasyfikacji generalnej Michael Rasmussen nosi żółtą koszulkę. Na 9. etapie koszulkę lidera klasyfikacji górskiej włożył Sylvain Chavanel (drugi w klasyfikacji górskiej), a w etapach od 10. do 16. Mauricio Soler.
  • 24 lipca Team Astana wycofała się po pozytywnym wyniku testu Aleksandra Winokurowa, wskazującym na nielegalną transfuzję krwi.
  • 25 lipca, zaraz po zwycięstwie Rasmussena w 16. etapie, grupa Rabobank usunęła go z Tour de France za oszukiwanie swojej drużyny i podejrzenia o stosowanie dopingu.
  • Podczas 17. etapu nikt nie nosił żółtej koszulki po wycofaniu Rasmussena.
  • W etapach 18. do 20. lider klasyfikacji generalnej Alberto Contador nosił żółtą koszulkę. Białą koszulkę założył trzeci w klasyfikacji młodzieżowej Amets Txurruka, ponieważ drugi w tej klasyfikacji, Mauricio Soler, był liderem klasyfikacji górskiej.
  • Freddy Bichot został wybrany najbardziej walecznym kolarzem 20. etapu. Po 19. etapie, jeździe indywidualnej na czas, Amets Txurruka został wybrany najbardziej walecznym kolarzem w całym wyścigu.

Klasyfikacje końcowe

[edytuj | edytuj kod]
Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1 Hiszpania Alberto Contador Discovery Channel 91 h 00' 26"
2 Australia Cadel Evans Predictor-Lotto +23"
DSQ Stany Zjednoczone Levi Leipheimer Discovery Channel +31"
4 Hiszpania Carlos Sastre Team CSC +7' 08"
5 Hiszpania Haimar Zubeldia Euskaltel-Euskadi +8' 17"
6 Hiszpania Alejandro Valverde Caisse d’Épargne +11' 37"
7 Luksemburg Kim Kirchen T-Mobile Team +12' 18"
8 Ukraina Jarosław Popowycz Discovery Channel +12' 25"
9 Hiszpania Mikel Astarloza Euskaltel-Euskadi +14' 14"
10 Hiszpania Óscar Pereiro Caisse d’Épargne +14' 25"
Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1 Belgia Tom Boonen Green jersey Quick Step 256
2 Południowa Afryka Robert Hunter Barloworld 234
3 Niemcy Erik Zabel Team Milram 232
4 Norwegia Thor Hushovd Crédit Agricole 186
5 Francja Sébastien Chavanel FdJ 181
6 Włochy Daniele Bennati Lampre-Fondital 160
7 Niemcy Robert Förster Team Gerolsteiner 140
8 Szwajcaria Fabian Cancellara Team CSC 112
8 Australia Cadel Evans Predictor-Lotto 109
10 Hiszpania Alberto Contador Discovery Channel 88
Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1 Kolumbia Mauricio Soler Barloworld 206
2 Hiszpania Alberto Contador Discovery Channel 128
3 Ukraina Jarosław Popowycz Discovery Channel 105
4 Australia Cadel Evans Predictor-Lotto 92
5 Francja Laurent Lefevre Bouygues Télécom 85
6 Hiszpania Juan Manuel Garate Quick Step 77
7 Hiszpania Carlos Sastre Team CSC 74
8 Hiszpania Juan José Cobo Saunier Duval-Prodir 68
9 Stany Zjednoczone Levi Leipheimer Discovery Channel 64
10 Hiszpania Haimar Zubeldia Euskaltel-Euskadi 64
Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1 Hiszpania Alberto Contador Discovery Channel 91 h 00' 26"
2 Kolumbia Mauricio Soler Barloworld +16' 51"
3 Hiszpania Amets Txurruka Euskaltel-Euskadi +49' 34"
4 Austria Bernhard Kohl Team Gerolsteiner +1 h 13' 27"
5 Białoruś Kanstancin Siucou Barloworld +1 h 15' 16"
6 Holandia Thomas Dekker Rabobank +1 h 30' 34"
7 Niemcy Linus Gerdemann T-Mobile Team +1 h 30' 47"
8 Rosja Władimir Gusiew Discovery Channel +1 h 33' 50"
9 Szwecja Thomas Lövkvist FdJ +2 h 22' 50"
10 Ukraina Andrij Hrywko Team Milram +2 h 41' 41"

Klasyfikacja drużynowa

[edytuj | edytuj kod]
Pozycja Drużyna Czas
1 Stany Zjednoczone Discovery Channel 273 h 12' 52"
2 Hiszpania Caisse d’Épargne +19' 36"
3 Dania Team CSC +22' 10"
4 Holandia Rabobank +36' 24"
5 Hiszpania Euskaltel-Euskadi +46' 46"
6 Hiszpania Saunier Duval-Prodir +1 h 44' 33"
7 Belgia Predictor-Lotto +1 h 50' 21"
8 Włochy Lampre-Fondital +2 h 19' 41"
9 Francja Crédit Agricole +2 h 25' 44"
10 Francja AG2R Prévoyance +2 h 26' 08"

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. PRIX DE LA COMBATIVITÉ: PALMARÈS DES COMBATIFS. prixantargazdelacombativite.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-10)]. (fr.).
  2. Les équipes du Tour de France 2007 (fr.)
  3. Notowania pochodzą ze strony skybet.com pobrane 7 lipca o godzinie 11
  4. International Herald Tribune: T-Mobile rider Patrik Sinkewitz tests positive before the Tour de France. iht.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-02-26)]. (ang.). – (18/07/2007)
  5. BBC: Sinkewitz fired after confession(ang.) – (31/07/2007)
  6. Tour de France informacja prasowa: "Le Tour de France obtains the withdrawal of the Astana team" (ang.) – (25/07/2007)
  7. L'equipe: Vinokourov licencié (fr.) – (30/07/2007)
  8. Moreni contrôlé positif [online], L’Équipe, 25 lipca 2007 [dostęp 2007-08-03] [zarchiwizowane z adresu 2009-10-23] (fr.).
  9. Rasmussen quitte le Tour [online], L’Équipe, 25 lipca 2007 [dostęp 2007-08-03] [zarchiwizowane z adresu 2009-02-19] (fr.).
  10. Mayo positif et suspendu [online], L’Équipe, 30 lipca 2007 [dostęp 2007-08-03] [zarchiwizowane z adresu 2009-08-03] (fr.).
  11. Six former Armstrong USPS teammates receive bans from USADA (ang.)
  12. Etap wygrał Aleksandr Winokurow, jednak nie przeszedł testu antydopingowego po 15. etapie i zwycięstwo w 13. etapie przyznano drugiemu na mecie Cadelowi Evansowi.
  13. Etap wygrał Aleksandr Winokurow, jednak nie przeszedł testu antydopingowego po 15. etapie i zwycięstwo w 15. etapie przyznano drugiemu na mecie Kimowi Kirchenowi.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]