Przejdź do zawartości

Steve Mahre

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Steve Mahre
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 maja 1957
Yakima

Klub

White Pass Ski Club

Wzrost

176 cm

Debiut w PŚ

12 stycznia 1975, Wengen
(16. miejsce – slalom)

Pierwsze punkty w PŚ

27 stycznia 1976, Zwiesel
(9. miejsce – gigant)

Pierwsze podium w PŚ

7 marca 1976, Copper Mountain (2. miejsce – slalom)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

4 marca 1978, Stratton Mountain (slalom)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
srebro Sarajewo 1984 narciarstwo alpejskie
(slalom)
Mistrzostwa świata
złoto Schladming 1982 slalom gigant
Puchar Świata
3. miejsce
1981/1982
Puchar Świata (Slalom)
3. miejsce
1980/1981
3. miejsce
1981/1982

Steve Mahre, właśc. Steven Irving Mahre (ur. 10 maja 1957 w Yakima) – amerykański narciarz alpejski, wicemistrz olimpijski oraz mistrz świata.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 12 stycznia 1975 roku w Wengen, zajmując 16. miejsce w slalomie[1]. Pierwsze punkty (do sezonu 1978/79 punktowało tylko dziesięciu najlepszych zawodników) zdobył 27 stycznia 1976 roku w Zwiesel, gdzie zajął dziewiąte miejsce w gigancie. W kolejnych startach w sezonie 1975/1976 jeszcze dwukrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, w tym raz stanął na podium. Dokonał tego 7 marca 1976 roku w Copper Mountain, gdzie był drugi w slalomie, za Ingemarem Stenmarkiem ze Szwecji. W klasyfikacji generalnej zajął 27. miejsce, w klasyfikacji giganta był trzynasty, a w klasyfikacji slalomu ósmy. W lutym 1976 roku wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Innsbrucku, gdzie rywalizację w gigancie zakończył na trzynastej pozycji.

Pierwsze zwycięstwo w zawodach Pucharu Świata 4 marca 1978 roku w Stratton Mountain, gdzie był najlepszy w slalomie. Było to jednak jego jedyne podium w tym sezonie i w klasyfikacji generalnej zajął 23. miejsce. Wystartował także na mistrzostwach świata w Garmisch-Partenkirchen w 1978 roku. Zajął tam ósme miejsce w slalomie i szesnaste w gigancie. Kolejne zwycięstwo odniósł blisko trzy lata później, 11 stycznia 1981 roku w Garmisch-Partenkirchen, ponownie wygrywając slalom. W sezonie 1980/1981 na podium stanął jeszcze cztery razy, jednak nie odniósł już zwycięstwa. W klasyfikacji generalnej zajął ostatecznie czwarte miejsce, a w klasyfikacji slalomu był trzeci za Ingemarem Stenmarkiem i swym bratem bliźniakiem Philem Mahre. W międzyczasie wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Lake Placid, gdzie był piętnasty w gigancie, a rywalizacji w slalomie nie ukończył.

Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1981/1982, kiedy był trzeci w klasyfikacji generalnej. Wyprzedzili go jedynie jego brat oraz Ingemar Stenmark. W takiej samej kolejności ci trzej zawodnicy zajęli pierwsze trzy miejsca w klasyfikacji slalomu. Na podium stawał siedem razy, w tym pięciokrotnie zwyciężał: 14 grudnia w Cortina d’Ampezzo wygrywał slalom, 14 lutego w Garmisch-Partenkirchen zwyciężył w slalomie i kombinacji, a 13 marca w Jasnej i 17 marca 1982 roku w Bad Kleinkirchheim był najlepszy w gigancie. W 1982 roku wziął także udział w mistrzostwach świata w Schladming, gdzie wywalczył złoty medal w slalomie. Wyprzedził tam bezpośrednio Stenmarka oraz Borisa Strela z Jugosławii.

W dwóch kolejnych sezonach łącznie tylko cztery razy stanął na podium. W sezonie 1982/1983 dwukrotnie wygrał slalomy: 4 stycznia w Parpan i 6 lutego 1983 roku w St. Anton am Arlberg. Zwycięstwo w St. Anton było jego ostatnim triumfie w zawodach tego cyklu. W klasyfikacji generalnej był dwunasty, a wśród slalomistów zajął czwarte miejsce. Ostatnie podium w karierze wywalczył 13 grudnia 1983 roku w Courmayeur, gdzie był trzeci w slalomie. W czołowej dziesiątce znalazł się jeszcze tylko dwa razy, w efekcie zajmując 47. miejsce w klasyfikacji generalnej. Brał także udział w igrzyskach olimpijskich w Sarajewie w 1984 roku, gdzie osiągnął jeden z największych sukcesów swojej kariery. Mahre był na prowadzeniu po pierwszym przejeździe w slalomie, wyprzedzając pozostałych zawodników o 0,70 sekundy. Jednak w drugim przejeździe uzyskał ósmy wynik, osiągając drugi łączny wynik i zdobywając srebrny medal. Ostatecznie rozdzielił na podium swojego brata Phila oraz Francuza Didiera Bouveta. Na tych samych igrzyskach zajął także siedemnaste miejsce w gigancie.

Wspólnie z bratem jest właścicielem ośrodka treningowego w Park City.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
13. 10 lutego 1976 Austria Innsbruck Gigant 3:26,97 +6,79 Szwajcaria Heini Hemmi
15. 19 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid Gigant 2:40,74 +4,20 Szwecja Ingemar Stenmark
DNF 22 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid Slalom 1:44,26 Szwecja Ingemar Stenmark
17. 14 lutego 1984 Sarajewo Gigant 2:41,18 +4,85 Szwajcaria Max Julen
2. 19 lutego 1984 Sarajewo Slalom 1:39,41 +0,21 Stany Zjednoczone Phil Mahre
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
13. 10 lutego 1976 Austria Innsbruck Gigant 3:26,97 +6,79 Szwajcaria Heini Hemmi
16.[2] 2 lutego 1978 Garmisch-Partenkirchen Gigant 3:02,52 +6,03 Szwecja Ingemar Stenmark
8. 5 lutego 1978 Garmisch-Partenkirchen Slalom 1:39,54 +4,22 Szwecja Ingemar Stenmark
15. 19 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid Gigant 2:40,74 +4,20 Szwecja Ingemar Stenmark
DNF 22 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid Slalom 1:44,26 Szwecja Ingemar Stenmark
1. 3 lutego 1982 Austria Schladming Gigant 2:38,80
DNF[3] 7 lutego 1982 Austria Schladming Slalom 1:48,48 Szwecja Ingemar Stenmark

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]

Zwycięstwa w zawodach

[edytuj | edytuj kod]
  1. Stany Zjednoczone Stratton Mountain4 marca 1978 (slalom)
  2. Garmisch-Partenkirchen11 stycznia 1981 (slalom)
  3. Włochy Cortina d’Ampezzo14 grudnia 1981 (slalom)
  4. Garmisch-Partenkirchen14 lutego 1982 (slalom)
  5. Garmisch-Partenkirchen14 lutego 1982 (kombinacja)
  6. Czechosłowacja Jasná13 marca 1982 (gigant)
  7. Austria Bad Kleinkirchheim17 marca 1982 (gigant)
  8. Szwajcaria Parpan4 stycznia 1983 (slalom)
  9. Austria St. Anton am Arlberg6 lutego 1983 (slalom)
  • 9 zwycięstw (6 slalomów, 2 giganty i 1 kombinacja)

Pozostałe miejsca na podium

[edytuj | edytuj kod]
  1. Stany Zjednoczone Copper Mountain7 marca 1976 (slalom) – 2. miejsce
  2. Stany Zjednoczone Sun Valley5 marca 1977 (slalom) – 3. miejsce
  3. Francja Val d’Isère8 grudnia 1979 (kombinacja) – 2. miejsce
  4. Austria Saalbach-Hinterglemm15 marca 1980 (slalom) – 2. miejsce
  5. Oberstaufen13 stycznia 1981 (slalom) – 3. miejsce
  6. Oberstaufen17 stycznia 1981 (kombinacja) – 2. miejsce
  7. Stany Zjednoczone Aspen7 marca 1981 (gigant) – 3. miejsce
  8. Bułgaria Borowec25 marca 1981 (slalom) – 2. miejsce
  9. Austria Kitzbühel17 stycznia 1982 (slalom) – 3. miejsce
  10. Czechosłowacja Jasná14 marca 1982 (slalom) – 3. miejsce
  11. Austria St. Anton am Arlberg6 lutego 1983 (kombinacja) – 3. miejsce
  12. Włochy Courmayeur13 grudnia 1983 (slalom) – 3. miejsce

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]