Przejdź do zawartości

Stan (średniowiecze)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Stan, stacja (gościtwa – na zachodnim Pomorzu) – w średniowieczu obowiązek utrzymania przejeżdżającego władcy, jego świty, dostojników i niższych urzędników, stanowiący powinność prawa książęcego.

W dobrach kościelnych ograniczony przywilejem łęczyckim 1180, następnie przez rozwój immunitetu, zanikł XIIIXIV w.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]