Przejdź do zawartości

Sojuz 23

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sojuz 23
Dane misji
Indeks COSPAR

1976-100A

Zaangażowani

 ZSRR

Pojazd
Statek kosmiczny

Sojuz 7K-T

Masa pojazdu

6760 kg

Rakieta nośna

Sojuz-U

Załoga
Załoga

Wiaczesław Zudow (1)
Walerij Rożdiestwienski (1)

Start
Miejsce startu

Bajkonur, Kazachstan

Początek misji

14 października 1976 (17:39:18 UTC)

Orbita okołoziemska
Apogeum

269 km

Perygeum

239 km

Okres orbitalny

89,5 min

Inklinacja orbity

51,6°

Lądowanie
Miejsce lądowania

195 km SW od Celinogradu

Lądowanie

16 października 1976 (17:45:53 UTC)

Czas trwania misji

2 d, 0 h, 6 min, 35 s

Liczba okrążeń Ziemi

32

Program Sojuz

Sojuz 23 (kod wywoławczy Радон – Radon) miał wynieść załogę na pokład stacji kosmicznej Salut 5, przypuszczalnie w ramach wojskowego programu Ałmaz.

Załoga

[edytuj | edytuj kod]

Podstawowa

[edytuj | edytuj kod]

Rezerwowa

[edytuj | edytuj kod]

Druga rezerwowa

[edytuj | edytuj kod]

Przebieg misji

[edytuj | edytuj kod]

Sojuz 23 z Wiaczesławem Zudowem i Walentym Rożdiestwienskim wystartował z kosmodromu Bajkonur w Kazachstanie 14 października 1976. Celem misji było połączenie ze stacją Salut 5 i praca na jej pokładzie. Statek dotarł do stacji, lecz awaria automatycznego systemu dokowania uniemożliwiła połączenie, tak jak to miało miejsce w wypadku Sojuza 15. Brak paliwa uniemożliwiał podjęcie próby dokowania ręcznego i załoga musiała powrócić na Ziemię.

Powrót niemal zakończył się katastrofą. 16 października o godz. 20:02 włączyły się nad Atlantykiem silniki hamujące i statek zszedł z orbity. O 20:17:02 lądownik z kosmonautami oddzielił się od statku. Pozostała część statku – przedziały: orbitalny i agregatowy spłonęły w gęstych warstwach atmosfery. Siedem kilometrów nad Ziemią otworzył się spadochron hamujący. Sztab grupy poszukiwawczej znajdował się w Arkałyku. Z obliczeń wynikało, że kosmonauci wylądują około 130 km na wschód od miasta. Kapsuła wylądowała na powierzchni zamarzniętego jeziora Tengyz (co po kazachsku oznacza ocean) w burzy śnieżnej. Lądownik Sojuza był przystosowany do unoszenia się na wodzie[1]. Warunki były złe – mróz około 20 stopni, mgła i śnieg[2]. Samolot z grupy poszukiwawczej odnalazł na jeziorze światła kapsuły. Z kosmonautami utrzymywano łączność radiową. Spadochrony kapsuły szybko wypełniły się wodą, wciągając pojazd wraz z załogą pod powierzchnię. Próby dotarcia do statku przy pomocy amfibii spaliły na panewce. Ostatecznie nurkowie zdołali zaczepić do kapsuły kabel, który posłużył do wyciągnięcia jej przez śmigłowiec. Ratownicy byli zaskoczeni, że załoga zdołała przeżyć – choć, aby oszczędzać energię, ograniczyła ogrzewanie kabiny.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Andrzej Marks: Baza satelitarna Alfa. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1997, s. 32. ISBN 83-204-2203-5.
  2. Emil Bil, Jerzy Rakowski: Polak melduje z Kosmosu. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1978, s. 144–145, seria: miniatury lotnicze.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]