Przejdź do zawartości

Nicolas Bernier

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nicolas Bernier
Ilustracja
Nicolas Bernier, akwaforta Étienne’a Ficqueta
Data i miejsce urodzenia

28 czerwca 1664 (?)
Mantes-la-Jolie

Data i miejsce śmierci

5 września 1734 (?)
Paryż

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, organista

Nicolas Bernier (ur. w Mantes-la-Jolie[1][2] 28 czerwca 1664[1]/1665[1] lub 5/6 czerwca 1665[2], zm. w Paryżu[1][2] 6 lipca[2] lub 5 września[1] 1734[1][2]) – francuski kompozytor i organista.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jako chłopiec śpiewał w chórze katedralnym w Mantes-la-Jolie[1]. Przypuszczalnie otrzymał niższe święcenia kapłańskie[1]. Studiował w Rzymie u Antonio Caldary[1], w 1692 roku powrócił do Paryża[2]. W latach 1694–1698 był kapelmistrzem katedry w Chartres, a od 1698 roku paryskiego kościoła Saint Germain l’Auxerrois[1][2]. Od 1704 do 1726 roku pełnił funkcję kapelmistrza Sainte-Chapelle w Paryżu[1][2]. W 1723 roku został powołany, wspólnie z André Camprą i Charlesem-Hubertem Gervais, na zastępcę dyrygenta kapeli królewskiej[2].

Jego uczniami byli prawdopodobnie Louis-Claude Daquin i Filip II Orleański[1].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Był autorem motetów, zbioru Leçons de Ténèbres na sopran i basso continuo, jednej mszy oraz Te Deum[2]. Jako jeden z pierwszych kompozytorów francuskich pisał także kantaty świeckie[1]. Jest autorem rozprawy teoretycznej Principes de composition, w 1964 roku przełożonej przez Philipa F. Nelsona na język angielski (Principles of Composition, Brooklyn 1964)[1][2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 304. ISBN 83-224-0113-2.
  2. a b c d e f g h i j k The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 74. ISBN 0-674-37299-9.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]