Jerzy Nofer
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Profesor nauk medycznych | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1952 |
Profesura |
9 października 1968 |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia |
Uniwersytet Łódzki |
Odznaczenia | |
Jerzy Tadeusz Nofer (ur. 27 sierpnia 1916 w Kijowie[1][2], zm. 16 stycznia 1981[3][4][5] w Łodzi[5]) – doktor nauk medycznych, dyrektor Instytutu Medycyny Pracy w Przemyśle Włókienniczym i Chemicznym w Łodzi, twórca nowej specjalizacji lekarskiej w Polsce – medycyny pracy.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Nofer w młodości uczęszczał do Państwowego Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie[6], a następnie Gimnazjum im. H. Sienkiewicza w Częstochowie, gdzie zdał w 1929 egzamin dojrzałości[1]. W 1933 rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, a podczas wybuchu II wojny światowej był na V roku studiów. W czasie wojny był wolontariuszem i kierownikiem kolumny do walki z tyfusem plamistym, a także laborantem w Instytucie Produkcji Szczepionki Weigla w Częstochowie[7].
W sierpniu 1945 zamieszkał w Łodzi, gdzie podjął pracę jako asystent filii Państwowego Zakładu Higieny, początkowo na Oddziale Dezynfekcji, a następnie na Oddziale Higieny Pracy, pod kierownictwem Emila Palucha. Jednocześnie pracował w Katedrze i Zakładzie Higieny Ogólnej i Społecznej Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Łódzkiego oraz w Akademii Medycznej. 16 sierpnia 1948 uzyskał dyplom lekarza na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Łódzkiego[7].
W 1952 napisał pracę doktorską pod kierunkiem prof. dr. hab. med. E. Palucha ma Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Łodzi, tym samym uzyskując stopień naukowy doktora medycyny. W tym samym roku we wrześniu przeniósł się do Warszawy, gdzie pracował w Katedrze Higieny Akademii Medycznej w Warszawie pod kierunkiem Marcina Kacprzaka, a także pełnił funkcję zastępcy kierownika Oddziału Sanitarno-Higienicznego Akademii Medycznej. W latach 1955–1977 (z przerwą w latach 1961-1962) był dyrektorem Instytutu Medycyny Pracy w Przemyśle Włókienniczym i Chemicznym w Łodzi, w 1955 zostając jednocześnie kierownikiem Katedry Higieny Akademii Medycznej w Łodzi. 9 października 1968 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego[7].
Został pochowany na cmentarzu komunalnym Doły w Łodzi (Kwatera: VII Rząd: 9, Grób: 29)[8].
Działalność naukowa
[edytuj | edytuj kod]Nofer opublikował około 70 prac naukowych związanych z oceną warunków pracy w przemyśle włókienniczym i chemicznym, w tym m.in. na tematy takie jak: zatrucie disiarczkiem węgla w produkcji włókien syntetycznych, ocena mikroklimatu przemysłowego, badanie warunków pracy i profilaktyki chorób zawodowych w przemyśle włókienniczym, maszynowym, metalowym itd.[9] Nofer dążył do ustanowienia medycyny pracy nową specjalizację medyczną, co udało mu się w 1958. Był twórcą pierwszych programów specjalizacyjnych oraz systemu szkolenia lekarzy specjalistów medycyny pracy, szkolenia kadr pracowników służb sanitarno-epidemiologicznych, programów nauczania studentów, metodyk nadzoru nad służbami związanymi z ochroną zdrowia pracowników. Opracował międzynarodowy program oceny toksyczności nowych substancji i technologii chemicznych oraz wygrał przetarg na jego realizację w ramach Programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju. Pomyślnie przeprowadził program w latach 1972-1975 co wpłynęło na przyznanie kierowanemu przez niego instytutowi statusu Ośrodka Referencyjnego WHO[7].
Pozostała działalność
[edytuj | edytuj kod]Nofer był redaktorem naczelnym dwumiesięcznika „Medycyna Pracy” (1955–1972)[9], przewodniczącym Rady Programowej miesięcznika „Zdrowie Publiczne”, prezesem Polskiego Towarzystwa Medycyny Pracy, a także wiceprzewodniczącym i honorowym członkiem Międzynarodowej Komisji i Międzynarodowego Towarzystwa Medycyny Pracy, ekspertem WHO i Międzynarodowego Biura Pracy w Genewie, a także członkiem wielu komisji, rad naukowych, zespołów polskich i zagranicznych[7]. Był także członkiem Rosyjskiej Akademii Nauk[10].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Order Sztandaru Pracy I klasy,
- Order Sztandaru Pracy II klasy,
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[9][5],
- Honorowa Odznaka Miasta Łodzi,
- Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Lekarz Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”,
- Medal 30-lecia Polski Ludowej,
- Odznaka honorowa „Za wzorową pracę w służbie zdrowia”[11],
- Złota Odznaka Związku Zawodowego Chemików,
- Złota Odznaka Związku Zawodowego Pracowników Przemysłu Włókienniczego, Odzieżowego i Skórzanego,
- Odznaka „Zasłużony Pracownik Przemysłu Lekkiego”[5].
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]- Nagroda Miasta Łodzi w dziedzinie nauk medycznych (1973)[12].
Upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]16 października 1986 imieniem prof. dra med. Jerzego Nofera nazwano Instytut Medycyny Pracy w Łodzi[13]. Od 1994 przyznawany jest Medal za zasługi dla Instytutu Medycyny Pracy w Łodzi imienia prof. dra med. Jerzego Nofera[2].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Fotografia Jerzego Nofera na stronie Instytutu Medycyny Pracy.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Almanach Absolwentów Sienkiewicza [online], absolwenci.sieniu.czest.pl [dostęp 2022-08-26] .
- ↑ a b Instytut Medycyny Pracy im. prof. Jerzego Nofera , Prof. dr med. Jerzy Nofer patron Instytutu Medycyny Pracy w Łodzi - biografia [online] .
- ↑ Nofer Jerzy data śmierci 16.01.1981 [online], nekrologi-baza.pl [dostęp 2022-08-27] (pol.).
- ↑ Zmarł profesor Jerzy Nofer, „Życie Warszawy” (16), 16 stycznia 1981, s. 2 .
- ↑ a b c d nekrolog, „Dziennik Łódzki” (14), bc.wbp.lodz.pl, 20 stycznia 1981 [dostęp 2023-03-15] .
- ↑ polska1926 [online], polska1926.pl [dostęp 2022-08-26] .
- ↑ a b c d e Prof. dr med. Jerzy Nofer patron Instytutu Medycyny Pracy w Łodzi [online] .
- ↑ Cmentarz - strona główna [online], cmentarzekomunalne.lodz.systkom.pl [dostęp 2022-11-02] .
- ↑ a b c Borys Wasiliewicz Pietrowski (red.), Большая Медицинская Энциклопедия, t. XVII, xn--90aw5c.xn--c1avg, 1981 [dostęp 2022-08-26] (ros.).
- ↑ nr 88/511. Biuletyn wewnętrzny Instytutu Medycyny Pracy im. prof. J. Nofera. Spotkanie partnerów sieci ECNIS - PDF Darmowe pobieranie [online], docplayer.pl [dostęp 2022-08-27] .
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 89, poz. 995
- ↑ Nagrody Miasta Łodzi. Biuletyn informacji publicznej - BIP ŁÓDŹ (bip.uml.lodz.pl). [dostęp 2022-08-26].
- ↑ Wolters Kluwer Poland , Nadanie statutu Instytutowi Medycyny Pracy imienia prof. dra med. Jerzego Nofera. [online], OpenLEX [dostęp 2022-08-26] (pol.).
- Ludzie urodzeni w Kijowie
- Urodzeni w 1916
- Zmarli w 1981
- Odznaczeni Orderem Sztandaru Pracy I klasy
- Odznaczeni Orderem Sztandaru Pracy II klasy
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Laureaci Nagrody Miasta Łodzi
- Lekarze związani z Łodzią
- Lekarze związani z Warszawą
- Lekarze związani z Częstochową
- Absolwenci Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Łódzkiego
- Wykładowcy Akademii Medycznej w Łodzi
- Członkowie Rosyjskiej Akademii Nauk
- Pochowani na cmentarzu Doły w Łodzi
- Polscy lekarze medycyny pracy
- Odznaczeni Medalem 30-lecia Polski Ludowej
- Odznaczeni Honorową Odznaką Miasta Łodzi
- Odznaczeni odznaką tytułu honorowego „Zasłużony Lekarz PRL”
- Odznaczeni odznaką honorową „Za wzorową pracę w służbie zdrowia”
- Odznaczeni odznaką „Zasłużony Pracownik Przemysłu Lekkiego”