Przejdź do zawartości

Hugo Hartung (architekt)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hugo Hartung
Data i miejsce urodzenia

9 sierpnia 1855
Jena

Data i miejsce śmierci

21 grudnia 1932
Naumburg (Saale)

Narodowość

niemiecka

Dziedzina sztuki

architektura

Epoka

historyzm i secesja

Ważne dzieła

Kolumna Hartunga
Siedziba Starostwa w Toruniu
Pałac Hegenscheidtów

H. Hartung: Propozycja renowacji katedry we Wrocławiu, ok. 1910
Pomnik kolumny Hartunga zbudowany z fragmentów wiaduktu nad Stadthausstrasse w Berlinie
Budynek Urzędu Miasta w Toruniu z 1901 roku

Hugo Hartung (ur. 9 sierpnia 1855 w Jenie, zm. 21 grudnia 1932 w Großjena k. Naumburg (Saale)) – niemiecki architekt i historyk architektury.

Projektant żeliwnego typu słupa, tzw. kolumny Hartunga, stosowanego jako standardowa konstrukcja zwłaszcza w budowlach kolejowych okolic Berlina na przełomie XIX i XX wieku.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Hartung studiował budownictwo i architekturę na Wyższej Szkole Technicznej w Charlottenburgu, a do roku 1894 był tam asystentem. W 1895 habilitował się i pracował na zlecenie jako wykładowca architektury średniowiecznej. W 1899 został profesorem nadzwyczajnym, a rok później otrzymał powołanie na Wyższą Szkołę Techniczną w Dreźnie.

W Dreźnie pracował w latach 1900–1912 jako profesor zwyczajny architektury i projektowania oraz dyrektor instytutu architektury i projektowania[1]. W latach 1904–1906 był kierownikiem działu architektury (dziekanem), a w roku akademickim 1909–1910 rektorem Wyższej Szkoły Technicznej. W 1912 powrócił na Wyższą Szkołę Techniczną w Berlinie-Charlottenburgu[1], gdzie do przejścia na emeryturę w 1920 był profesorem zwyczajnym architektury.

Działalność

[edytuj | edytuj kod]

Hugo Hartung projektował domy prywatne (projekt zagospodarowania dzielnicy Grünewald w Berlinie) i budowle publiczne, brał również udział przy rozbudowach i renowacjach kościołów we wschodniej części ówczesnych Niemiec. Wiele z zachowanych obiektów znajduje się na terenie dzisiejszej Polski.

Hartung odznaczył się ponadto w budownictwie mostów. Zaprojektowany przez niego żeliwny typ słupa, tzw. kolumna Hartunga zwyciężył w zorganizowanym w 1880 konkursie na opracowanie podpór berlińskiej kolei średnicowej i był stosowany jako standardowa konstrukcja zwłaszcza w budowlach kolejowych okolic Berlina w latach 1882–1914[2], a w nieco zmienionej formie w kilku wiaduktach we Wrocławiu.

Wybrane dzieła

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Reiner Pommerin: Geschichte der TU Dresden, 1828-2003. Böhlau Verlag Köln Weimar, 2003, s. 121. ISBN 3-412-02303-5. [dostęp 2010-07-29]. (niem.).
  2. victoriastadt: Die Hartungsche Säule: Vorbild für drei Jahrzehnte. [dostęp 2010-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-08)]. (niem.).
  3. Dombau-Verein Meißen e.V.: Steckbriefe. Dom zu Meißen. [dostęp 2010-07-29]. (niem.).
  4. Technische Universität Berlin: Hugo Hartung (1855-1932) Schloss Ornontowitz bei Gleiwitz (1900). [dostęp 2010-07-29]. (niem.).
  5. Kucharzewska 2004 ↓, s. 125, 127.
  6. Urząd Miasta Torunia. bip.torun.pl. [dostęp 2023-09-05].
  7. Technische Universität Berlin: Hugo Hartung (1855-1932) Kaiserturm auf der Alteburg bei Arnstadt (1900). [dostęp 2010-07-29]. (niem.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]