Przejdź do zawartości

Eric De Vlaeminck

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eric De Vlaeminck
Ilustracja
Eric De Vlaeminck, rok 1970, wyścig Amstel Gold Race
Data i miejsce urodzenia

23 marca 1945
Eeklo

Data i miejsce śmierci

4 grudnia 2015
Wilskerke

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Belgia
Mistrzostwa świata w kolarstwie przełajowym
złoto Beasain 1966 Elite
złoto Luksemburg 1968 Elite
złoto Magstadt 1969 Elite
złoto Zolder 1970 Elite
złoto Apeldoorn 1971 Elite
złoto Praga 1972 Elite
złoto Londyn 1973 Elite
brąz Hanower 1977 Elite

Eric De Vlaeminck (ur. 23 marca 1945 w Eeklo, zm. 4 grudnia 2015 w Wilskerke[1]) – belgijski kolarz przełajowy i szosowy, wielokrotny medalista przełajowych mistrzostw świata.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy sukces w karierze Eric De Vlaeminck osiągnął w 1966 roku, kiedy zdobył złoty medal w kategorii elite podczas przełajowych mistrzostw świata w Beasain. W zawodach tych wyprzedził bezpośrednio Szwajcara Hermanna Gretenera oraz Rolfa Wolfshohla z RFN. Został tym samym pierwszym w historii belgijskim mistrzem świata w kolarstwie przełajowym. Podczas mistrzostw świata w Zurychu w 1967 roku był piąty, jednak na kolejnych sześciu imprezach: MŚ w Luksemburgu (1968), MŚ w Magstadt (1969), MŚ w Zolder (1970), MŚ w Apeldoorn (1971), MŚ w Pradze (1972) i MŚ w Londynie (1973) był niepokonany. Dzięki temu do dziś pozostaje najbardziej utytułowanym kolarzem przełajowym w historii i jedynym, który zdobył mistrzostwo świata w tej dyscyplinie sześć razy z rzędu. Ostatni medal w karierze wywalczył w 1977 roku, kiedy na mistrzostwach świata w Hanowerze był trzeci. W zawodach tych lepsi okazali się jedynie dwaj Szwajcarzy: Albert Zweifel oraz Peter Frischknecht. Wielokrotnie zdobywał medale przełajowych mistrzostw Belgii, w tym pięć złotych.

De Vlaeminck startował także na szosie, zajmując między innymi pierwsze miejsce w Driedaagse van West-Vlaanderen, Ronde van België i Kampioenschap van Vlaanderen w 1969 roku oraz wyścigu Paryż-Luksemburg rok później. Był też między innymi drugi w La Flèche Wallonne i trzeci w wyścigu Gandawa-Wevelgem w 1969 roku. Trzykrotnie startował w Tour de France, najlepszy wynik osiągając w 1968 roku, kiedy wygrał jeden etap i zajął 51. miejsce w klasyfikacji generalnej. W tym samym roku brał też udział w Vuelta a España, ale nie ukończył rywalizacji. Nigdy nie zdobył medalu na szosowych mistrzostwach świata. Nigdy też nie wystąpił na igrzyskach olimpijskich. W 1980 roku zakończył karierę.

Jego młodszy brat, Roger, również był kolarzem.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Eric De Vlaeminck (70) overleden. nieuws.vtm.be, 2015-12-04. [dostęp 2015-12-07]. (niderl.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]