Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chlorodifluorometan
|
Nazewnictwo
|
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
chlorodifluorometan
|
Inne nazwy i oznaczenia
|
R-22, Freon 22, HCFC-22, daw. chlorodwufluorometan
|
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
CHClF2
|
Masa molowa
|
86,47 g/mol
|
Wygląd
|
bezbarwny gaz o słabym zapachu podobnym do chloroformu[1]
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
75-45-6
|
PubChem
|
6372
|
|
InChI
|
InChI=1S/CHClF2/c2-1(3)4/h1H
|
InChIKey
|
VOPWNXZWBYDODV-UHFFFAOYSA-N
|
|
Właściwości
|
|
Gęstość
|
1,412 g/cm³ (w punkcie wrzenia)[1]; ciecz 1,4909 g/cm³ (−69 °C)[2]; ciecz 0,0039341 g/cm³ (0 °C, 1013 hPa)[1]; gaz 0,0036703 g/cm³ (15 °C, 1000 hPa)[1]; gaz
|
|
Rozpuszczalność w wodzie
|
słabo rozpuszczalny: 2770 mg/l[3]
|
w innych rozpuszczalnikach
|
rozpuszczalny w eterze dietylowym, acetonie i chloroformie[2]
|
|
Temperatura topnienia
|
−157,41 °C[2]
|
Temperatura wrzenia
|
−40,9 °C[1]
|
Punkt potrójny
|
−160,2 °C[1]
|
Punkt krytyczny
|
96,2 °C[1]; 4,99 MPa[1]; 0,513 g/cm³[1]
|
logP
|
1,08[1][3]
|
Napięcie powierzchniowe
|
10,29 mN/m (10 °C, 1 atm)[2] 8,11 mN/m (25 °C, 1 atm)[2] 4,72 mN/m (50 °C, 1 atm)[2] 1,75 mN/m (75 °C, 1 atm)[2]
|
Prężność pary
|
9,081 bar (20 °C)[1] 12,0 bar (30 °C)[1]
|
|
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
Chlorodifluorometan, CHClF
2 – organiczny związek chemiczny, chlorofluorowa pochodna metanu. Jest czynnikiem chłodniczym (R-22) z grupy HCFC, który dzięki swoim własnościom termodynamicznym pozwala transportować ciepło z jednego ośrodka do drugiego w obiegu Lindego. Obecnie przeznaczony jest tylko do serwisu istniejących już instalacji. Na mocy protokołu z Kioto jest wycofywany z użycia.
- ciepło parowania w punkcie wrzenia: 233,7 kJ/kg
- ciepło właściwe cieczy: 1,26 kJ/kgK
- ciepło właściwe pary: 0,662 kJ/kgK
- przewodność cieplna cieczy: 0,09 W/mK
- przewodność cieplna pary: 0,0118 W/mK
- ODP: 0,055[1]
- HGWP: 0,36
- GWP: 1500[1]
Jest słabo toksyczny, jednak duże stężenie może powodować wypieranie powietrza prowadzące do uduszenia. W warunkach podwyższonej temperatury (ponad 150 °C) mogą powstawać toksyczne produkty rozkładu chlorodifluorometanu: fluorowodór, chlorowodór, fosgen, tlenek węgla, dwutlenek węgla, chlor.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Chlorodifluoromethane, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank [online], Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 31370 [dostęp 2017-01-31] (niem. • ang.).
- ↑ a b c d e f g h CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 3-104, 6-190, 9-61, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).
- ↑ a b c d Chlorodifluoromethane, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2017-01-31] (ang.).