Przejdź do zawartości

Bagrat III

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bagrat III
Ilustracja
Bagrat III
król Gruzji
Okres

od 1008
do 1014

Następca

Jerzy I

Dane biograficzne
Dynastia

Bagratydzi

Data urodzenia

ok. 960

Data śmierci

1014

Ojciec

Gurgeni

Bagrat III (gruz. ბაგრატ III) – król Gruzji w latach 1008-1014.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodu Bagratydów, był synem króla Iberii-Kartlii Gurgeniego[1] i zarazem siostrzeńcem króla Abchazji[2].

W 978 król Tao-Klardżeti Dawid III umożliwił mu objęcie tronu Abchazji dzięki detronizacji króla Tawdosa III. Nie mając własnych męskich potomków, Dawid III uczynił go również następcą tronu Tao-Klardżeti. Bagrat III objął władzę w tym państwie po śmierci Dawida III w 1000, jednak już rok później musiał pogodzić się z wcieleniem jego obszaru do Bizancjum[1]. Po śmierci ojca w 1008 Bagrat III został królem Kartlii[1]. Oznaczało to zjednoczenie pod władzą Bagrata wszystkich ziem gruzińskich, z wyjątkiem muzułmańskiego emiratu Tbilisi[2] oraz Kachetii, którą opanował jedynie przejściowo. W odniesieniu do kontrolowanego przez niego terytorium po raz pierwszy użyty został termin Gruzja (Sakartwelo)[1].

Sukcesy Bagrata były w znacznej mierze możliwe dzięki poparciu i aktywnej pomocy, jakie udzielał mu w jednoczeniu ziem gruzińskich prawosławny Katolikosat Mcchety[2]. Bagrat III ufundował na terenach, którymi władał, szereg prawosławnych świątyń, m.in. katedrę w Bedii (wzniesioną w końcu X w.), której podarował także cenny złoty kielich[3]. Za jego panowania powstała katedra w Nikorcmindzie[4].

Bagrat III został upamiętniony w nazwie katedry Zaśnięcia Matki Bożej w Kutaisi (miasto to było stolicą jego państwa[1]), znanej jako katedra Bagrata[5].

Zmarł w 1014 i został pochowany na terenie ufundowanej przez siebie katedry w Bedii[3].

W 2016 Gruziński Kościół Prawosławny ogłosił go świętym[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Suny R. G.: The Making of the Georgian Nation. Indiana University Press, 1987, s. 41. ISBN 83-04-02345-8.
  2. a b c Baranowski B., Baranowski K.: Historia Gruzji. Warszawa, Wrocław: 1987, s. 41. ISBN 83-04-02345-8.
  3. a b Бедийский собор. [dostęp 2013-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-28)].
  4. Amiraszwili Sz.: Sztuka gruzińska. Warszawa: 1973, s. 268.
  5. Opposition, Ruling Party Leaders Gather to Mark Opening of Rebuilt Cathedral
  6. Noi canonizări în Biserica Georgiei, „Basilica.ro”, 27 grudnia 2016 [dostęp 2016-12-27] (rum.).