Naar inhoud springen

Wimbledon 2023

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Wimbledon Championships 2023
Centre Court
Officiële naam The Championships
Editie 2023 (136e editie)
Stad, land WimbledonVerenigd Koninkrijk
Locatie All England Lawn Tennis and Croquet Club
Datum 3–16 juli
Auspiciën ITF
Categorie grandslamtoernooi
Prijzengeld £ 44.700.000[1]
Deelnemers 128S, 128Q, 64D, 32X
Ondergrond gras, buiten
Website www.wimbledon.com
Winnaars
Mannenenkel Vlag van Spanje Carlos Alcaraz
Vrouwenenkel Vlag van Tsjechië Markéta Vondroušová
Mannendubbel Vlag van Nederland Wesley Koolhof
Vlag van Verenigd Koninkrijk Neal Skupski
Vrouwendubbel Vlag van Chinees Taipei Hsieh Su-wei
Vlag van Tsjechië Barbora Strýcová
Gemengd dubbel Vlag van Oekraïne Ljoedmyla Kitsjenok
Vlag van Kroatië Mate Pavić
Vorige: 2022     Volgende: 2024
Portaal  Portaalicoon   Tennis

De 136e editie van de Wimbledon Championships vond plaats van maandag 3 tot en met zondag 16 juli 2023. Voor de vrouwen was dit de 129e editie van het graskampioenschap. Het toernooi werd gespeeld bij de All England Lawn Tennis and Croquet Club in de wijk Wimbledon van de Britse hoofdstad Londen.

Op grond van een beslissing van de gezamenlijke internationale tennisbonden[2] speelden deelnemers uit Rusland en Wit-Rusland zonder hun nationale kenmerken.

Toernooisamenvatting

[bewerken | brontekst bewerken]

Bij het mannenenkelspel was de Serviër Novak Đoković titelverdediger. Hij verloor de finale van de als eerste geplaatste Spanjaard Carlos Alcaraz.

Het vrouwen­enkelspel werd in 2022 gewonnen door de Kazachse Jelena Rybakina. Dit jaar ging de Tsjechische Markéta Vondroušová met de trofee naar huis.

Titelverdedigers bij het mannendubbelspel waren de Australiërs Matthew Ebden en Max Purcell, die gescheiden deelnamen. Dit jaar zegevierden de Nederlander Wesley Koolhof en de Brit Neal Skupski.

Titelhoudsters bij het vrouwendubbelspel waren de Tsjechische Barbora Krejčíková en Kateřina Siniaková. Zij konden hun titel niet verdedigen. De winnaars werden de Taiwanese Hsieh Su-wei en de Tsjechische Barbora Strýcová.

Titelverdedigers in het gemengd dubbelspel waren de Amerikaanse Desirae Krawczyk en de Brit Neal Skupski. De nieuwe kampioenen werden de Oekraïense Ljoedmyla Kitsjenok en de Kroaat Mate Pavić.

De Nederlandse Diede de Groot schreef voor de vijfde maal de Wimbledon-enkelspeltitel op haar naam bij de rolstoelvrouwen. Haar landgenoten Sam Schröder en Niels Vink wonnen voor de tweede keer het dubbelspeltoernooi in de categorie quad.[3] Een dag later won Vink ook nog de enkelspel­titel in die categorie. Het Nederlandse koppel Diede de Groot en Jiske Griffioen won de dubbelspeltitel bij de rolstoelvrouwen.

Toernooikalender

[bewerken | brontekst bewerken]

Evenals vorig jaar werd de middelste zondag niet meer als rustdag gepland, maar ingeroosterd voor het spelen van wedstrijden. De tweede dinsdag was niet langer "ladies' day"; op dinsdag en woensdag werden zowel mannen- als vrouwenpartijen gespeeld.[4]

Wimbledon juli 2023
maa 3 din 4 woe 5 don 6 vrij 7 zat 8 zon 9 maa 10 din 11 woe 12 don 13 vrij 14 zat 15 zon 16
mannenenkelspel 1e ronde 2e ronde 3e ronde 4e ronde kwart­finale halve finale finale
vrouwenenkelspel 1e ronde 2e ronde 3e ronde 4e ronde kwart­finale halve finale finale
mannendubbelspel 1e ronde 2e ronde 3e ronde kwart­finale halve finale finale
vrouwendubbelspel 1e ronde 2e ronde 3e ronde kwart­finale halve finale finale
gemengd dubbelspel 1e ronde 2e ronde kwart­finale halve finale finale

De volgende toernooien werden georganiseerd (aantal spelers c.q. teams vermeld tussen haakjes):

Hoofdtoernooien
  • Mannenenkelspel (128 spelers)
  • Vrouwenenkelspel (128 speelsters)
  • Mannendubbelspel (64 teams)
  • Vrouwendubbelspel (64 teams)
  • Gemengd dubbelspel (32 teams)
Kwalificatietoernooien
  • Mannenenkelspel (128 spelers)
  • Vrouwenenkelspel (128 speelsters)
Juniorentoernooien
  • Jongensenkelspel (64 spelers)
  • Meisjesenkelspel (64 speelsters)
  • Jongensdubbelspel (32 teams)
  • Meisjesdubbelspel (32 teams)
Rolstoeltoernooien
  • Mannenenkelspel (8 spelers)
  • Vrouwenenkelspel (8 speelsters)
  • Mannendubbelspel (4 teams)
  • Vrouwendubbelspel (4 teams)
  • Quad-enkelspel (8 spelers)
  • Quad-dubbelspel (4 teams)
Invitatietoernooien (senioren)
  • Mannendubbelspel (8 teams)
  • Vrouwendubbelspel (8 teams)
  • Gemengd dubbelspel (8 teams)
Jeugdtoernooien
  • Jongens t/m 14 jaar enkelspel (16 spelers)
  • Meisjes t/m 14 jaar enkelspel (16 speelsters)

De meeste toernooien werden afgewerkt volgens het knock-outsysteem, met uitzondering van de invitatie­toernooien en de jeugdtoernooien (t/m 14 jaar) waarbij om te beginnen een groepsfase plaatsvond, gevolgd door een finale.

De wedstrijden van het mannenenkelspel werden gespeeld om drie gewonnen sets (best of five). De wedstrijden van het vrouwen­enkelspel, vrouwen­dubbel­spel, mannendubbelspel, gemengd dubbelspel, jongens- & meisjes­enkelspel en alle rolstoeltoernooien werden gespeeld om twee gewonnen sets (best of three). Bij deze toernooien werd in de beslissende set bij een stand van 6–6 een supertiebreak (tot 10 punten) gespeeld. De wedstrijden van het jongens- & meisjesdubbelspel, het jongens- & meisjesenkelspel t/m 14 jaar en het mannen-, vrouwen- & gemengd invitatiedubbelspel werden gespeeld om twee gewonnen sets (best of three), met een match-tiebreak bij een stand van 1–1 in sets.

De editie van 2023 was de eerste editie in de geschiedenis waar het mannendubbelspel om twee gewonnen sets (best of three) werd gespeeld (met uitzondering van enkele verregende edities, waar het setsysteem noodgedwongen moest worden ingekort). Tot en met 2022 werd het mannendubbelspel gespeeld om drie gewonnen sets (best of five).

De kwalificatiewedstrijden voor het mannen- en vrouwenenkelspel werden de week voorafgaand van het hoofd­toernooi gespeeld op de grasbanen van het Community Sport Centre in de Londense wijk Roehampton. De kwalificatiewedstrijden werden op een externe locatie gespeeld om de grasbanen van de AELTC te ontzien. De kwalificaties bestonden uit drie ronden. Zestien mannen en zestien vrouwen konden zich kwalificeren voor de hoofdtoernooien. De kwalificatie­wedstrij­den in het mannen- en vrouwenenkelspel werden gespeeld om twee gewonnen sets (best of three) met een supertiebreak bij een stand van 6–6 in de beslissende set, met uitzondering van de derde kwalificatie­ronde van het mannenenkelspel, waar om drie gewonnen sets (best of five) werd gespeeld.

Winnaar bij de mannen, Carlos Alcaraz
Winnares bij de vrouwen, Markéta Vondroušová
Zie Wimbledon 2023 (mannen) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Titelverdediger was de Serviër Novak Đoković. Hij bereikte wel de finale, maar verloor deze van de Spanjaard Carlos Alcaraz die daarmee zijn tweede grandslamtitel won.

Zie Wimbledon 2023 (vrouwen) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Titelverdedigster was Jelena Rybakina uit Kazachstan – zij werd in de kwartfinale uitgescha­keld. In de finale zegevierde de Tsjechische Markéta Vondroušová over Ons Jabeur (Tunesië). Vondroušová werd hiermee de eerste ongeplaatste speelster in het open tijdperk die de enkel­spel­titel op Wimbledon won.[5]

Zie Wimbledon 2023 (mannendubbel) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Vorige keer won het duo Matthew Ebden en Max Purcell uit Australië. Dit jaar speelden zij ieder met een andere partner. De Nederlander Wesley Koolhof en Neal Skupski uit het Verenigd Koninkrijk wonnen hun eerste grandslamtitel in het mannendubbelspel.

Zie Wimbledon 2023 (vrouwendubbel) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Titelhoudsters waren Barbora Krejčíková en Kateřina Siniaková uit Tsjechië – wegens een blessure van Krejčíková konden zij hun titel niet verdedigen. De eindzege ging naar Hsieh Su-wei (Taiwan) en Barbora Strýcová (Tsjechië) die de Belgische Elise Mertens en Storm Hunter uit Australië in de finale versloegen.

Zie Wimbledon 2023 (gemengddubbel) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Titelverdedigers waren Desirae Krawczyk (VS) en Neal Skupski (VK), die dit jaar al in de eerste ronde werden uitgeschakeld. De trofee werd weggedragen door Ljoedmyla Kitsjenok (Oekraïne) en Mate Pavić (Kroatië) – in de finale versloegen zij Xu Yifan uit China en de Belg Joran Vliegen.

Kwalificatietoernooi

[bewerken | brontekst bewerken]

Algemene regels – Aan het hoofdtoernooi (enkelspel) deden bij de mannen en vrouwen elk 128 tennissers mee. De 104 beste mannen en 104 beste vrouwen van de wereldranglijst die zich inschreven, werden rechtstreeks toegelaten. Acht mannen en acht vrouwen kregen van de organisatie een wildcard. Voor de overige ingeschrevenen resteerden dan nog zestien plaatsen bij de mannen en zestien plaatsen bij de vrouwen in het hoofdtoernooi – deze plaatsen werden via het kwalificatietoernooi ingevuld. Aan dit kwalificatietoernooi deden nog eens 128 mannen en 128 vrouwen mee.

De kwalificatiewedstrijden werden gespeeld op het Community Sport Centre in Roehampton[6] van maandag 26 tot en met donderdag 29 juni 2023.

De volgende deelnemers aan het kwalificatietoernooi wisten zich een plaats te veroveren in de hoofdtabel:

Meisjesenkelspel
Finale: Clervie Ngounoue (VS) won van Nikola Bartůňková (Tsjechië) met 6-2, 6-2

Meisjesdubbelspel
Finale: Alena Kovačková (Tsjechië) en Laura Samsonová (Tsjechië) wonnen van Hannah Klugman (VK) en Isabelle Lacy (VK) met 6-4, 7-5

Meisjesenkelspel onder 14 jaar
Finale: Luna Vujović (Servië) won van Hollie Smart (VK) met 6-3, 6-1

Jongensenkelspel
Finale: Henry Searle (VK) won van Jaroslav Demin () met 6-4, 6-4

Jongensdubbelspel
Finale: Jakub Filip (Tsjechië) en Gabriele Vulpitta (Italië) wonnen van Branko Đurić (Servië) en Arthur Gea (Frankrijk) met 6-3, 6-3

Jongensenkelspel onder 14 jaar
Finale: Mark Ceban (VK) won van Svit Suljić (Slovenië) met 7-6, 6-3

Rolstoeltennis

[bewerken | brontekst bewerken]

Rolstoelvrouwenenkelspel
Finale: Diede de Groot (Nederland) won van Jiske Griffioen (Nederland) met 6-2, 6-1

Rolstoelvrouwendubbelspel
Finale: Diede de Groot (Nederland) en Jiske Griffioen (Nederland) wonnen van Yui Kamiji (Japan) en Kgothatso Montjane (Zuid-Afrika) met 6-1, 6-4

Rolstoelmannenenkelspel
Finale: Tokito Oda (Japan) won van Alfie Hewett (VK) met 6-4, 6-2

Rolstoelmannendubbelspel
Finale: Alfie Hewett (VK) en Gordon Reid (VK) wonnen van Takuya Miki (Japan) en Tokito Oda (Japan) met 3-6, 6-0, 6-3

Quad-enkelspel[3]
Finale: Niels Vink (Nederland) won van Heath Davidson (Australië) met 6-1, 6-2

Quad-dubbelspel
Finale: Sam Schröder (Nederland) en Niels Vink (Nederland) wonnen van Heath Davidson (Australië) en Robert Shaw (Canada) met 7-6, 6-0

Toeschouwersaantallen en bezoekerscapaciteit

[bewerken | brontekst bewerken]
Toeschouwersaantallen per dag
Eerste week Tweede week
Maandag
Dinsdag
Woensdag
Donderdag
Vrijdag
Zaterdag
Zondag
Totaal
Capaciteit wedstrijdbanen
Baan Zitplaatsen Baan Zitplaatsen
Centre Court 14.974 Court No. 9
Court No. 1 12.345 Court No. 10
Court No. 2 4.063 Court No. 11 112
Court No. 3 1.980 Court No. 12 1.736
Court No. 4 170 Court No. 14 318
Court No. 5 Court No. 15 318
Court No. 6 Court No. 16 314
Court No. 7 312 Court No. 17 312
Court No. 8 170 Court No. 18 782
Totaal zitplaatsen 37.706
Bezoekerscapaciteit tennispark 42.000
[bewerken | brontekst bewerken]
  • (en) Officiële website
  • (en) Alan Little & The All England Lawn Tennis Club (Championships) Limited, The Wimbledon Compendium 2023. Vision Sports Publishing Ltd (2023). Gearchiveerd op 22 juni 2023. Geraadpleegd op 23 juni 2023.