Discretiva
|
petisti dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| petīstī
|
secunda singularis
|
perfectum
|
activa
|
indicativus
|
petō (petere)
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: pe·tīs·tī — morphologica: peti[v-i]sti
Loci
|
|
M. Tullius Cicero
-106…-43
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (47 a.C.n. / 707 a.u.)
- Atque horum malorum omnium culpam fortuna sustinet; quis enim aut Alexandrini belli tantam moram huic bello adiunctum iri aut nescio quem istum Pharnacem Asiae terrorem illaturum putaret? Nos tamen in consilio pari casu dissimili usi sumus: tu enim eam partem petisti , ut et consiliis interesses et, quod maxime curam levat, futura animo prospicere posses; —Epistolae ad Familiares Ciceronis [1][2]
Fontes
