| dbo:abstract
|
- En la tradició jueva, es considera que el nom d'una cosa conté part de la seva essència. Per aquesta raó, el nom de Déu és meritori d'un respecte especial. El nom de Déu, quan s'escriu, s'ha de tractar amb reverència i s'ha de prendre cura de què aquest, un cop escrit, no sigui esborrat ni desfigurat. Està escrit en els textos bíblics amb quatre lletres hebrees Iod (י), He (ה), Vau (ו) i He, formant el tetragrama (tradicionalment conegut, sobretot per als cristians, com a Jehovà, i actualment com a Jahvè). El nom de Déu no es pronuncia, substituint-se durant la pregària per formes alternatives, com ara Haixem o millor, ha-Xem ('el nom', הַשֵּׁם). Un altre dels noms utilitzats és Adonai (en hebreu אֲדֹנָי 'Senyor'). La diversitats de noms que donaren els israelites a Déu es deu a un intent per evitar la condemnació de Levític 24:16: Qui blasfemi contra el nom del Senyor serà condemnat a mort. Tota la comunitat l'apedregarà. Tant si és un immigrant com si és un nadiu israelita, morirà perquè ha blasfemat contra el nom del Senyor. Així doncs, en funció del context es fa servir un nom o altre: Adonai, per exemple, és un nom que els jueus fan servir a les pregàries, ja que creuen que pronunciar Jehovà és un pecat. En termes gramàtics Adonai és de nombre plural, essent Adoni la seva versió singular. En aquest cas, el plural equival a una forma respectuosa i no a un plural sintàctic. (ca)
- Boží Jméno zaujímá v judaismu mimořádně důležité místo. Nakládání s Božími jmény vyžaduje zvláštní úctu a obezřetnost, neboť 3. přikázání z Desatera nařizuje „nebrat je nadarmo“. Ve starověku se věřilo, že jméno vyjadřuje i charakter - znalost jména osoby tudíž znamenala i znalost jeho charakteru a vnitřního já, znalost jmen bohů pak měla umožňovat ostatním bohům nebo i lidem tyto bohy vzývat, eventuálně mohli svého boha „přemluvit“ či jinak jej přimět, aby konal dle jejich přání – báje o moci božských jmen a o síle, kterou propůjčují, jsou známé již ze starého Egypta. (cs)
- اسم الله يستخدم في اليهودية بتضمن اسم من أربعة أحرف (ي هـ وهـ) (יהוה)، الذي يعني غالبا في الكتاب المقد�� العبري تناخ، كثير الكنايات (métonymie)(استعارة مجازية الذي يحل محل مفهوم من جانب آخر مع أيا كان متصلا بواسطة ضمني ارتباط منطقي: سبب للتأثير) لأصل الكتاب المقدس أو الحاخامية دعوتهم الصفات الإلهية والصفات، لأن تخلو وذلك احتراما في العصور القديمة اليهودية أن يصبح لا يوصف. (ar)
- Por nomoj de Dio en la Biblio oni intencu la alvokojn aŭ difinajn esprimojn per kiuj la bibliaj verkistoj personigis Dion, kaj por Biblio oni intencu la Malnovan Testamenton kaj la Novan kun la diversaj aldonoj ĉe la diversaj kristanaj konfesioj. (eo)
- Para el judaísmo, el nombre de Dios es más que un título distinguido. Representa la concepción judía de la naturaleza divina, y de la relación de Dios con el pueblo judío. Sobrecogidos por lo sagrado de los nombres de Dios, y como medio de mostrar respeto y reverencia hacia ellos, los escribas de textos sagrados «pausaban antes de copiarlos, y usaban términos de reverencia para mantener oculto el verdadero nombre de Dios».Los diferentes nombres de Dios en el judaísmo representan a Dios tal y como es conocido, así como los aspectos divinos que se le atribuyen. Los nombres de Dios han sido una fuente de controversia entre los eruditos del Tanaj. Algunos han esgrimido la diversidad como prueba de que la Torá es obra de varios autores (véase Pentateuco), mientras que otros declaran que los diferentes aspectos de Dios tienen diferentes nombres, dependiendo del papel que Dios representa en el contexto en el cual se le hace referencia y los aspectos específicos que se quiere acentuar. Los nombres aquí indicados no son necesariamente bíblicos, pero pertenecen a la tradición judía, como por ejemplo Hashem y Memrá. (es)
- Judaism considers some names of God so holy that, once written, they should not be erased: YHWH, Adonai, El ("God"), Elohim ("God," a plural noun), Shaddai ("Almighty"), and ("[of] Hosts"); some also include Ehyeh ("I Will Be"). Early authorities considered other Hebrew names mere epithets or descriptions of God and wrote that they and names in other languages may be written and erased freely. However, some moderns advise special care even in these cases, and many Orthodox Jews have adopted the chumras of writing "G-d" instead of "God" in English or saying Ṭēt-Vav (טו, lit. "9-6") instead of Yōd-Hē (יה, lit. "10-5" but also "Jah") for the number fifteen or Ṭēt-Zayin (טז, lit. "9-7") instead of Yōd-Vav (יו, lit. "10-6") for the number sixteen in Hebrew. (en)
- La dénomination de Dieu dans le judaïsme se fait par le nom de quatre lettres, YHWH, qui le désigne le plus souvent dans la Torah, mais aussi par de nombreuses métonymies qualifiant les attributs et qualités divines, car le Tétragramme est réputé ineffable en raison du Troisième Commandement : « Tu n’invoqueras pas le nom YHWH ton Dieu en vain » (Ex 20:7). La tradition juive considère sept de ces noms comme sacrés, devant faire l’objet de règles précises de transcription par les scribes et ne pouvant, une fois écrits, être effacés. Pour l’école de pensée juive qui considère que rien ne peut en définitive être dit de Dieu, ces différentes appellations font référence aux différents rapports de Dieu avec l'homme, au contexte dans lequel on se réfère à YHWH, aux différents aspects qu'on veut mettre en évidence. La critique académique, et en particulier l’hypothèse documentaire ou ses dérivées, voient derrière cette multiplicité de noms une multiplicité de sources ou de dieux dans l’Israël antique que les auteurs de la Bible se seraient employés à oblitérer. (fr)
- Dalam bahasa Ibrani, kata Allah disebut dengan berbagai kata:
* Adonai, Tuan atau Tuanku atau Allah yang Perkasa
* El, Allah yang Kuat
* Elohim, Sang Pencipta yang Maha Kuasa
* Elyon, Allah yang Maha Tinggi
* Elohe Yisrael, Allah Israel
* El Olam, Allah yang Kekal
* El Roi, Allah yang Melihat
* El Shaddai, Allah yang Maha Perkasa
* Immanuel, Allah bersama kita Nama pribadi Allah dalam Bahasa Ibrani terdiri dari 4 huruf: YHWH, seperti yang diberikan kepada Musa sewaktu Musa menanyakan siapa nama-Nya di dalam Kitab Keluaran. Nama ini yang sangat disegani untuk diucapkan oleh orang Ibrani (Israel) sehingga mereka hanya menggunakan kata (=tuan, tuanku) saat membaca tulisan YHWH di kitab suci. Dalam Alkitab bahasa Indonesia, kata YHWH ditulis Tuhan (semua huruf besar atau small cap), sedangkan kata "Allah" dipakai untuk kata Ibrani "El" atau "Elohim". Untuk kata sebutan "Allah" banyak istilah dalam bahasa Ibrani. Kata Adonai atau El dan sebagainya untuk diucapkan tidaklah diseganii oleh orang Ibrani. (in)
- Per nomi di Dio nella Bibbia si intendono i vari appellativi ed espressioni utilizzati nella Bibbia e nella tradizione ebraica per riferirsi a Dio. (it)
- Na cultura semita dos Hebreus o nome é mais do que um mero título distintivo; representa a concepção hebraica da natureza ou carácter e da relação divina de Deus com o Seu povo. É a representação da deidade e de como Ele é conhecido e adorado por Seus adoradores, representa todos atributos que Ele possui em relação a eles e que são revelados a eles através de Sua atividade em favor deles. Uma nova manifestação de Seu interesse ou cuidados podem dar origem a um novo nome, assim, um antigo nome pode adquirir novo conteúdo e significado através de uma experiência nova e variada dessas relações sagradas. Na propõe-se que a Torá foi compilada a partir de várias fontes originais, destacando-se duas: Javista (YHWH) e Eloísta (Eloim), que derivam dos nomes usuais de Deus. Por essa razão, o leitor pode se deparar no(s) texto(s) com uma referência bíblica acompanhada de: J (= javista), E (= eloísta), D (= deuteronomista) e P (= sacerdotal). (pt)
- И́мя Бо́га, наиболее часто встречающееся в Торе, — יהוה, также известное как тетраграмматон, не произноcят в традиционном талмудическом иудаизме. В иудаизме так же с уважением относятся к именам Адонáй (мн. ч. «Господá мои́») и Элохи́м (мн. ч. «Бóги»), требующим их замены на другие эпитеты во избежание напрасного упоминания, хотя эти слова и не являются именами. Кроме тетраграмматона в Торе и книгах пророков присутствуют и другие имена собственные, а также эпитеты, описывающие Бога. Некоторые из этих эпитетов используют в еврейской литургии. Вне литургии используют особые эвфемизмы, заменяющие табуированные имена в разных контекстах. Также употребляют эквиваленты этих эпитетов на других языках, например, Рáхмана («Милостивый наш») на арамейском языке в Талмуде или Эйбиштер («Всевышний») на идиш. (ru)
- Imiona Boga w judaizmie – głównym imieniem Boga w judaizmie jest Jahwe zapisywane przy pomocy tetragramu JHWH, obok Elohim (bogowie) i Adonai. Te i inne imiona używane w ciągu historii trwania judaizmu w stosunku do Boskiej istoty – przynajmniej od czasu Mojżesza, a najprawdopodobniej już od Abrahama – odnoszą się do jednego i tego samego bóstwa, mianowicie do Boga Izraela.Najstarsze semickie określenie Boga to El i Elohim. Można też wyróżnić pięć podstawowych imion Boga, które są złożeniem El i dodatkowego określenia: ʼElʽEljon (Bóg Najwyższy), ʼElʽOlam (Bóg Wieczny), ʼEl Szaddaj (Bóg Wszechmocny), ʼEl Roʼi (Bóg Widzący) oraz ʼEl Berit (Bóg Przymierza). Poza tym Biblia obfituje w różne inne imiona Boga, będące wyrażeniami opisowymi np. Stwórca nieba i ziemi (Rdz 14,19 oraz 22) albo Stwórca Izraela (Iz 43,15; por. Iz 1,24). W późniejszej literaturze z okresu hellenistycznego, następnie w Talmudzie, w Kabale, w średniowiecznej i nowożytnej myśli filozoficznej – imiona Boże były omawiane i ubogacane nowymi określeniami. (pl)
- Ім'я Бога, що найбільш часто зустрічається в Торі — יהוה, не має вимови в традиційному юдаїзмі, також відоме під терміном тетраграматон. Юдаїзм також відноситься до слів Адонай (буквально «Наш Господь») і Елохім («Бог») з повагою, вимагає їх заміни на інші епітети для уникнення згадки даремно, хоч ці слова і не є іменами. Крім тетраграматона, в Торі і книгах пророків присутні й інші імена власні, а також епітети, що описують Бога. Деякі з цих епітетів використовуються в єврейській літургії. Поза літургії використовуються особливі евфемізми, замінюють табуйовані імена в різних контекстах. Також вживаються еквіваленти цих епітетів на інших мовах, наприклад, «Рахмана» («Всемилостивий») арамейською в Талмуді, або «Ейбиштер» («Всевишній») на їдиш. У кабалі розкриваються десять Священних Імен Творця, згаданих у Торі (Зоар, Вайкра п. 156—177), які відповідають 10 сфиротам. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Boží Jméno zaujímá v judaismu mimořádně důležité místo. Nakládání s Božími jmény vyžaduje zvláštní úctu a obezřetnost, neboť 3. přikázání z Desatera nařizuje „nebrat je nadarmo“. Ve starověku se věřilo, že jméno vyjadřuje i charakter - znalost jména osoby tudíž znamenala i znalost jeho charakteru a vnitřního já, znalost jmen bohů pak měla umožňovat ostatním bohům nebo i lidem tyto bohy vzývat, eventuálně mohli svého boha „přemluvit“ či jinak jej přimět, aby konal dle jejich přání – báje o moci božských jmen a o síle, kterou propůjčují, jsou známé již ze starého Egypta. (cs)
- اسم الله يستخدم في اليهودية بتضمن اسم من أربعة أحرف (ي هـ وهـ) (יהוה)، الذي يعني غالبا في الكتاب المقدس العبري تناخ، كثير الكنايات (métonymie)(استعارة مجازية الذي يحل محل مفهوم من جانب آخر مع أيا كان متصلا بواسطة ضمني ارتباط منطقي: سبب للتأثير) لأصل الكتاب المقدس أو الحاخامية دعوتهم الصفات الإلهية والصفات، لأن تخلو وذلك احتراما في العصور القديمة اليهودية أن يصبح لا يوصف. (ar)
- Por nomoj de Dio en la Biblio oni intencu la alvokojn aŭ difinajn esprimojn per kiuj la bibliaj verkistoj personigis Dion, kaj por Biblio oni intencu la Malnovan Testamenton kaj la Novan kun la diversaj aldonoj ĉe la diversaj kristanaj konfesioj. (eo)
- Judaism considers some names of God so holy that, once written, they should not be erased: YHWH, Adonai, El ("God"), Elohim ("God," a plural noun), Shaddai ("Almighty"), and ("[of] Hosts"); some also include Ehyeh ("I Will Be"). Early authorities considered other Hebrew names mere epithets or descriptions of God and wrote that they and names in other languages may be written and erased freely. However, some moderns advise special care even in these cases, and many Orthodox Jews have adopted the chumras of writing "G-d" instead of "God" in English or saying Ṭēt-Vav (טו, lit. "9-6") instead of Yōd-Hē (יה, lit. "10-5" but also "Jah") for the number fifteen or Ṭēt-Zayin (טז, lit. "9-7") instead of Yōd-Vav (יו, lit. "10-6") for the number sixteen in Hebrew. (en)
- Per nomi di Dio nella Bibbia si intendono i vari appellativi ed espressioni utilizzati nella Bibbia e nella tradizione ebraica per riferirsi a Dio. (it)
- En la tradició jueva, es considera que el nom d'una cosa conté part de la seva essència. Per aquesta raó, el nom de Déu és meritori d'un respecte especial. El nom de Déu, quan s'escriu, s'ha de tractar amb reverència i s'ha de prendre cura de què aquest, un cop escrit, no sigui esborrat ni desfigurat. Està escrit en els textos bíblics amb quatre lletres hebrees Iod (י), He (ה), Vau (ו) i He, formant el tetragrama (tradicionalment conegut, sobretot per als cristians, com a Jehovà, i actualment com a Jahvè). El nom de Déu no es pronuncia, substituint-se durant la pregària per formes alternatives, com ara Haixem o millor, ha-Xem ('el nom', הַשֵּׁם). Un altre dels noms utilitzats és Adonai (en hebreu אֲדֹנָי 'Senyor'). (ca)
- Para el judaísmo, el nombre de Dios es más que un título distinguido. Representa la concepción judía de la naturaleza divina, y de la relación de Dios con el pueblo judío. Sobrecogidos por lo sagrado de los nombres de Dios, y como medio de mostrar respeto y reverencia hacia ellos, los escribas de textos sagrados «pausaban antes de copiarlos, y usaban términos de reverencia para mantener oculto el verdadero nombre de Dios».Los diferentes nombres de Dios en el judaísmo representan a Dios tal y como es conocido, así como los aspectos divinos que se le atribuyen. (es)
- Dalam bahasa Ibrani, kata Allah disebut dengan berbagai kata:
* Adonai, Tuan atau Tuanku atau Allah yang Perkasa
* El, Allah yang Kuat
* Elohim, Sang Pencipta yang Maha Kuasa
* Elyon, Allah yang Maha Tinggi
* Elohe Yisrael, Allah Israel
* El Olam, Allah yang Kekal
* El Roi, Allah yang Melihat
* El Shaddai, Allah yang Maha Perkasa
* Immanuel, Allah bersama kita (in)
- La dénomination de Dieu dans le judaïsme se fait par le nom de quatre lettres, YHWH, qui le désigne le plus souvent dans la Torah, mais aussi par de nombreuses métonymies qualifiant les attributs et qualités divines, car le Tétragramme est réputé ineffable en raison du Troisième Commandement : « Tu n’invoqueras pas le nom YHWH ton Dieu en vain » (Ex 20:7). (fr)
- Imiona Boga w judaizmie – głównym imieniem Boga w judaizmie jest Jahwe zapisywane przy pomocy tetragramu JHWH, obok Elohim (bogowie) i Adonai. Te i inne imiona używane w ciągu historii trwania judaizmu w stosunku do Boskiej istoty – przynajmniej od czasu Mojżesza, a najprawdopodobniej już od Abrahama – odnoszą się do jednego i tego samego bóstwa, mianowicie do Boga Izraela.Najstarsze semickie określenie Boga to El i Elohim. Można też wyróżnić pięć podstawowych imion Boga, które są złożeniem El i dodatkowego określenia: ʼElʽEljon (Bóg Najwyższy), ʼElʽOlam (Bóg Wieczny), ʼEl Szaddaj (Bóg Wszechmocny), ʼEl Roʼi (Bóg Widzący) oraz ʼEl Berit (Bóg Przymierza). Poza tym Biblia obfituje w różne inne imiona Boga, będące wyrażeniami opisowymi np. Stwórca nieba i ziemi (Rdz 14,19 oraz 22) albo Stwórc (pl)
- И́мя Бо́га, наиболее часто встречающееся в Торе, — יהוה, также известное как тетраграмматон, не произноcят в традиционном талмудическом иудаизме. В иудаизме так же с уважением относятся к именам Адонáй (мн. ч. «Господá мои́») и Элохи́м (мн. ч. «Бóги»), требующим их замены на другие эпитеты во избежание напрасного упоминания, хотя эти слова и не являются именами. Кроме тетраграмматона в Торе и книгах пророков присутствуют и другие имена собственные, а также эпитеты, описывающие Бога. Некоторые из этих эпитетов используют в еврейской литургии. Вне литургии используют особые эвфемизмы, заменяющие табуированные имена в разных контекстах. Также употребляют эквиваленты этих эпитетов на других языках, например, Рáхмана («Милостивый наш») на арамейском языке в Талмуде или Эйбиштер («Всевышний») (ru)
- Na cultura semita dos Hebreus o nome é mais do que um mero título distintivo; representa a concepção hebraica da natureza ou carácter e da relação divina de Deus com o Seu povo. É a representação da deidade e de como Ele é conhecido e adorado por Seus adoradores, representa todos atributos que Ele possui em relação a eles e que são revelados a eles através de Sua atividade em favor deles. Uma nova manifestação de Seu interesse ou cuidados podem dar origem a um novo nome, assim, um antigo nome pode adquirir novo conteúdo e significado através de uma experiência nova e variada dessas relações sagradas. (pt)
- Ім'я Бога, що найбільш часто зустрічається в Торі — יהוה, не має вимови в традиційному юдаїзмі, також відоме під терміном тетраграматон. Юдаїзм також відноситься до слів Адонай (буквально «Наш Господь») і Елохім («Бог») з повагою, вимагає їх заміни на інші епітети для уникнення згадки даремно, хоч ці слова і не є іменами. Крім тетраграматона, в Торі і книгах пророків присутні й інші імена власні, а також епітети, що описують Бога. Деякі з цих епітетів використовуються в єврейській літургії. Поза літургії використовуються особливі евфемізми, замінюють табуйовані імена в різних контекстах. Також вживаються еквіваленти цих епітетів на інших мовах, наприклад, «Рахмана» («Всемилостивий») арамейською в Талмуді, або «Ейбиштер» («Всевишній») на їдиш. (uk)
|
