ezmek

Eski Türkçe

ezmek (üçüncü tekil şahıs geniş zaman çekimi ezer)

1. üstüne basarak veya bir şey arasına sıkıştırarak yassılaştırmak, biçimini değiştirmek

   Ben kendi hesabıma aruzu bir bal mumu gibi ezer, oynar, istediğim şekle sokardım. - E. B. Koryürek

2. ağır bir şey, başka bir şeyin üzerinden geçmek, çiğnemek

   Rüzgârın içinde birbirini ezercesine kaçıştılar. - S. F. Abasıyanık

3. sıvı içinde bastırıp karıştırarak eritmek

   Şerbet için şeker ezmek. Boya ezmek.

4. üzmek, sıkıntıya sokmak

   Seven kalbi ezmek, sevmeyen kalbi durdurmaktan daha affedilmez bir cinayettir. - A. Gündüz

5. dayanıklılığını aşacak derecede çalıştırarak yormak

   Bu yol hayvanı ezdi.

6. yenmek, sindirmek

   Düşmanı ezmek.

7. harcamak

   Paraları bir haftada ezerim. - S. F. Abasıyanık

• Türk Dil Kurumuna göre "ezmek" maddesi

ezmek

1. ıslatmak, suya batırmak veya sokmak

• Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.