Song Qingling, Madame Sun Jat-sen (ur. 27 stycznia 1893, zm. 29 maja 1981) – chińska polityk, żona Sun Jat-sena, później głowa państwa w ChRL.

Song Qingling
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 stycznia 1893
Szanghaj

Data i miejsce śmierci

29 maja 1981
Pekin

Pełniąca obowiązki Przewodniczącego Chińskiej Republiki Ludowej[1]
Okres

od 31 października 1968
do 24 lutego 1972

Poprzednik

Liu Shaoqi[2]

Następca

Dong Biwu

Przewodniczący Stałego Komitetu Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych
Okres

od 6 lipca 1976
do 5 marca 1978

Poprzednik

Zhu De

Następca

Ye Jianying

Wiceprzewodniczący Chińskiej Republiki Ludowej[1]
Okres

od 27 kwietnia 1959
do 17 stycznia 1975

Poprzednik

Zhu De

Następca

Ulanhu (od 15 marca 1983)

podpis
Odznaczenia
Międzynarodowa Stalinowska Nagroda Pokoju
Song Qingling
Ilustracja
Nazwisko chińskie
Pismo uproszczone

宋庆龄

Pismo tradycyjne

宋慶齡

Hanyu pinyin

Sòng Qìnglíng

Wade-Giles

Sung Ch’ing-ling

Wymowa (IPA)

[sʊ̂ŋ tɕʰîŋ.lǐŋ]

Jedna z sióstr Song, które odegrały znaczącą rolę w historii Chin. Jej młodszą siostrą była Song Meiling, późniejsza żona Czang Kaj-szeka. W przeciwieństwie do sióstr, Song Qingling w Kuomintangu reprezentowała lewicowe skrzydło. Następnie związała się z KPCh. Po przejęciu władzy przez komunistów, była obdarzona szacunkiem jako wdowa po ”Ojcu Nowoczesnych Chin”. W latach 1968–1972, wspólnie z Dong Biwu, pełniła formalną funkcję głowy państwa w ChRL. Z trzech sióstr Song znana jest jako ta, która kochała Chiny[3].

Życiorys

edytuj

Urodzona w zamożnej rodzinie szanghajskiego przedsiębiorcy i misjonarza metodystycznego Charliego Songa, na chrzcie otrzymała imię Rosamond[4]. Ukończyła żeński college w Macon (stan Georgia, USA). 25 października 1915 roku poślubiła w Japonii Sun Jat-sena. Związek ten wzbudził wiele kontrowersji i sprzeciw rodziny Song. Choć była jego sekretarką, a Sun Jat-sen pozostawał w przyjacielskich stosunkach z jej ojcem, miał też pierwszą żonę, Lu Muzhen, a różnica wieku między Song i Sunem wynosiła 26 lat[4].

Po śmierci Suna (1925) wybrana została do centralnych struktur Kuomintangu. Po pogorszeniu stosunków KMT z ZSRR w 1927 wyemigrowała do Moskwy. Podczas wojny chińsko-japońskiej (1937–1945) powróciła do Chin. Założyła Chińską Ligę Obrony, organizację charytatywną zajmującą się m.in. zapewnieniem dzieciom opieki medycznej i dostępu do edukacji[4]. Politycznie coraz bardziej zbliżała się do komunistów; w 1948 roku była jednym ze współzałożycieli Rewolucyjnego Komitetu Chińskiego Kuomintangu.

Po utworzeniu ChRL została wiceprzewodniczącą Centralnego Rządu Ludowego, przewodniczyła także Stowarzyszeniu Przyjaźni Chińsko-Radzieckiej i objęła honorowe stanowisko przewodniczącej Ogólnochińskiego Związku Kobiet. W 1951 roku została uhonorowana Międzynarodową Leninowską Nagrodą Pokoju[4].

Z pomocą Israela Epsteina założyła magazyn China Reconstructs, znany obecnie jako międzynarodowy miesięcznik China Today. W 1953 roku opublikowany został zbiór jej pism Walka o Nowe Chiny[4].

W latach 1968–72 wraz z Dong Biwu pełniła funkcję głowy państwa, którą jako wiceprzewodniczący ChRL objęli wspólnie po usuniętym przewodniczącym Liu Shaoqi. Ponownie kierowała państwem latach 1976–1978 podczas kolegialnych 21-osobowych rządów po śmierci przewodniczącego Stałego Komitetu Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych Zhu De.

16 maja 1981 roku została przyjęta do Komunistycznej Partii Chin i otrzymała bezprecedensowy w historii tytuł honorowej głowy państwa[4].

Jej posiadłość na terenie Shichahai w Pekinie została zamieniona na muzeum[5]. W Chinach znajduje się więcej miejsc pamięci poświęconych Song Qingling.

Przypisy

edytuj
  1. a b Wraz z Dong Biwu.
  2. Jako Przewodniczący Chińskiej Republiki Ludowej.
  3. Jeffrey Hays: WARLORDISM IN CHINA AND CHIANG KAI-SHEK. factsanddetails.com. [dostęp 2010-06-10]. (ang.).
  4. a b c d e f Soong Ching-ling (Song Qingling) – Mother of the Nation. history.cultural-china. [dostęp 2010-06-10]. (ang.).
  5. Former Residence of Soong Ching Ling. china.org.cn. [dostęp 2010-06-10]. (ang.).