Steve Mahre

amerykański narciarz alpejczyk

Steve Mahre, właśc. Steven Irving Mahre (ur. 10 maja 1957 w Yakima) – amerykański narciarz alpejski, wicemistrz olimpijski oraz mistrz świata.

Steve Mahre
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 maja 1957
Yakima

Klub

White Pass Ski Club

Wzrost

176 cm

Debiut w PŚ

12 stycznia 1975, Wengen
(16. miejsce – slalom)

Pierwsze punkty w PŚ

27 stycznia 1976, Zwiesel
(9. miejsce – gigant)

Pierwsze podium w PŚ

7 marca 1976, Copper Mountain (2. miejsce – slalom)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

4 marca 1978, Stratton Mountain (slalom)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
srebro Sarajewo 1984 narciarstwo alpejskie
(slalom)
Mistrzostwa świata
złoto Schladming 1982 slalom gigant
Puchar Świata
3. miejsce
1981/1982
Puchar Świata (Slalom)
3. miejsce
1980/1981
3. miejsce
1981/1982

Kariera

edytuj

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 12 stycznia 1975 roku w Wengen, zajmując 16. miejsce w slalomie[1]. Pierwsze punkty (do sezonu 1978/79 punktowało tylko dziesięciu najlepszych zawodników) zdobył 27 stycznia 1976 roku w Zwiesel, gdzie zajął dziewiąte miejsce w gigancie. W kolejnych startach w sezonie 1975/1976 jeszcze dwukrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, w tym raz stanął na podium. Dokonał tego 7 marca 1976 roku w Copper Mountain, gdzie był drugi w slalomie, za Ingemarem Stenmarkiem ze Szwecji. W klasyfikacji generalnej zajął 27. miejsce, w klasyfikacji giganta był trzynasty, a w klasyfikacji slalomu ósmy. W lutym 1976 roku wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Innsbrucku, gdzie rywalizację w gigancie zakończył na trzynastej pozycji.

Pierwsze zwycięstwo w zawodach Pucharu Świata 4 marca 1978 roku w Stratton Mountain, gdzie był najlepszy w slalomie. Było to jednak jego jedyne podium w tym sezonie i w klasyfikacji generalnej zajął 23. miejsce. Wystartował także na mistrzostwach świata w Garmisch-Partenkirchen w 1978 roku. Zajął tam ósme miejsce w slalomie i szesnaste w gigancie. Kolejne zwycięstwo odniósł blisko trzy lata później, 11 stycznia 1981 roku w Garmisch-Partenkirchen, ponownie wygrywając slalom. W sezonie 1980/1981 na podium stanął jeszcze cztery razy, jednak nie odniósł już zwycięstwa. W klasyfikacji generalnej zajął ostatecznie czwarte miejsce, a w klasyfikacji slalomu był trzeci za Ingemarem Stenmarkiem i swym bratem bliźniakiem Philem Mahre. W międzyczasie wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Lake Placid, gdzie był piętnasty w gigancie, a rywalizacji w slalomie nie ukończył.

Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1981/1982, kiedy był trzeci w klasyfikacji generalnej. Wyprzedzili go jedynie jego brat oraz Ingemar Stenmark. W takiej samej kolejności ci trzej zawodnicy zajęli pierwsze trzy miejsca w klasyfikacji slalomu. Na podium stawał siedem razy, w tym pięciokrotnie zwyciężał: 14 grudnia w Cortina d’Ampezzo wygrywał slalom, 14 lutego w Garmisch-Partenkirchen zwyciężył w slalomie i kombinacji, a 13 marca w Jasnej i 17 marca 1982 roku w Bad Kleinkirchheim był najlepszy w gigancie. W 1982 roku wziął także udział w mistrzostwach świata w Schladming, gdzie wywalczył złoty medal w slalomie. Wyprzedził tam bezpośrednio Stenmarka oraz Borisa Strela z Jugosławii.

W dwóch kolejnych sezonach łącznie tylko cztery razy stanął na podium. W sezonie 1982/1983 dwukrotnie wygrał slalomy: 4 stycznia w Parpan i 6 lutego 1983 roku w St. Anton am Arlberg. Zwycięstwo w St. Anton było jego ostatnim triumfie w zawodach tego cyklu. W klasyfikacji generalnej był dwunasty, a wśród slalomistów zajął czwarte miejsce. Ostatnie podium w karierze wywalczył 13 grudnia 1983 roku w Courmayeur, gdzie był trzeci w slalomie. W czołowej dziesiątce znalazł się jeszcze tylko dwa razy, w efekcie zajmując 47. miejsce w klasyfikacji generalnej. Brał także udział w igrzyskach olimpijskich w Sarajewie w 1984 roku, gdzie osiągnął jeden z największych sukcesów swojej kariery. Mahre był na prowadzeniu po pierwszym przejeździe w slalomie, wyprzedzając pozostałych zawodników o 0,70 sekundy. Jednak w drugim przejeździe uzyskał ósmy wynik, osiągając drugi łączny wynik i zdobywając srebrny medal. Ostatecznie rozdzielił na podium swojego brata Phila oraz Francuza Didiera Bouveta. Na tych samych igrzyskach zajął także siedemnaste miejsce w gigancie.

Wspólnie z bratem jest właścicielem ośrodka treningowego w Park City.

Osiągnięcia

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
13. 10 lutego 1976   Innsbruck Gigant 3:26,97 +6,79   Heini Hemmi
15. 19 lutego 1980   Lake Placid Gigant 2:40,74 +4,20   Ingemar Stenmark
DNF 22 lutego 1980   Lake Placid Slalom 1:44,26   Ingemar Stenmark
17. 14 lutego 1984   Sarajewo Gigant 2:41,18 +4,85   Max Julen
2.  19 lutego 1984   Sarajewo Slalom 1:39,41 +0,21   Phil Mahre
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
13. 10 lutego 1976   Innsbruck Gigant 3:26,97 +6,79   Heini Hemmi
16.[2] 2 lutego 1978   Garmisch-Partenkirchen Gigant 3:02,52 +6,03   Ingemar Stenmark
8. 5 lutego 1978   Garmisch-Partenkirchen Slalom 1:39,54 +4,22   Ingemar Stenmark
15. 19 lutego 1980   Lake Placid Gigant 2:40,74 +4,20   Ingemar Stenmark
DNF 22 lutego 1980   Lake Placid Slalom 1:44,26   Ingemar Stenmark
1.  3 lutego 1982   Schladming Gigant 2:38,80
DNF[3] 7 lutego 1982   Schladming Slalom 1:48,48   Ingemar Stenmark

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj

Zwycięstwa w zawodach

edytuj
  1.   Stratton Mountain4 marca 1978 (slalom)
  2.   Garmisch-Partenkirchen11 stycznia 1981 (slalom)
  3.   Cortina d’Ampezzo14 grudnia 1981 (slalom)
  4.   Garmisch-Partenkirchen14 lutego 1982 (slalom)
  5.   Garmisch-Partenkirchen14 lutego 1982 (kombinacja)
  6.   Jasná13 marca 1982 (gigant)
  7.   Bad Kleinkirchheim17 marca 1982 (gigant)
  8.   Parpan4 stycznia 1983 (slalom)
  9.   St. Anton am Arlberg6 lutego 1983 (slalom)
  • 9 zwycięstw (6 slalomów, 2 giganty i 1 kombinacja)

Pozostałe miejsca na podium

edytuj
  1.   Copper Mountain7 marca 1976 (slalom) – 2. miejsce
  2.   Sun Valley5 marca 1977 (slalom) – 3. miejsce
  3.   Val d’Isère8 grudnia 1979 (kombinacja) – 2. miejsce
  4.   Saalbach-Hinterglemm15 marca 1980 (slalom) – 2. miejsce
  5.   Oberstaufen13 stycznia 1981 (slalom) – 3. miejsce
  6.   Oberstaufen17 stycznia 1981 (kombinacja) – 2. miejsce
  7.   Aspen7 marca 1981 (gigant) – 3. miejsce
  8.   Borowec25 marca 1981 (slalom) – 2. miejsce
  9.   Kitzbühel17 stycznia 1982 (slalom) – 3. miejsce
  10.   Jasná14 marca 1982 (slalom) – 3. miejsce
  11.   St. Anton am Arlberg6 lutego 1983 (kombinacja) – 3. miejsce
  12.   Courmayeur13 grudnia 1983 (slalom) – 3. miejsce

Bibliografia

edytuj

Przypisy

edytuj