Naar inhoud springen

Ronde van Frankrijk 2008

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Frankrijk Ronde van Frankrijk 2008
Routekaart van de Ronde van Frankrijk 2008
Routekaart van de Ronde van Frankrijk 2008
Periode 5 t/m 27 juli 2008
Startplaats Brest
Finishplaats Parijs
Totale afstand 3559 km
Gem. snelheid 40,492 km/h
Deelnemers 180 (20 ploegen)
Eindklassementen
Gele trui Winnaar Carlos Sastre
Groene trui Punten Óscar Freire
Bolletjestrui Berg Carlos Sastre
Witte trui Jongeren Andy Schleck
Ploegen Ploegen Team CSC-Saxo Bank
Navigatie
Ronde van Frankrijk 2007     Ronde van Frankrijk 2009
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

De 95e editie van de Ronde van Frankrijk ging op zaterdag 5 juli 2008 van start in Bretagne, in de plaats Brest, en eindigde op zondag 27 juli 2008 op de Avenue des Champs-Élysées in Parijs. De winnaar was Carlos Sastre.

Alle renners die aan de start verschijnen, moesten in bezit zijn van een zogenaamd biologisch paspoort, waarin bloed- en urinewaarden zijn opgenomen.[1]

Op 9 april 2008 werd een wijziging in het parcours aangekondigd: vanwege gevaar op instortingen sprak het Franse ministerie van Binnenlandse Zaken haar veto uit over een passage over de Col de Larche. Daarom startte de 15e etappe net als de 17e etappe vanuit Embrun om via de Agnelpas Italië binnen te komen.[2]

In de aanloop naar de Tour kregen enkele ploegen een nieuwe hoofd- of cosponsor. Zo vond Team High Road een hoofdsponsor en wijzigde het de naam naar Team Columbia.[3] GPS-fabrikant Garmin werd op 18 juni aangekondigd als nieuwe hoofdsponsor van Slipstream-Chipotle, dat sindsdien doorgaat onder de naam Garmin-Chipotle.[4] Team CSC maakte bekend dat Saxo Bank tot het eind van het seizoen cosponsor zou worden van de ploeg, om in 2009 hoofdsponsor te worden.[5]

Profiel van de beklimming van l'Alpe d'Huez

Na de Ronde van Frankrijk 2007, die begon in Londen, startte La Grande Boucle dit jaar weer in Frankrijk. Het was de 29e keer dat de Ronde van Frankrijk Brest aandeed en de derde keer sinds de Tweede Wereldoorlog dat de Tour in Brest startte. Eerder gebeurde dat in de Ronde van Frankrijk 1952 en de Ronde van Frankrijk 1974.

De Ronde van Frankrijk 2008 kende een aantal wijzigingen in vergelijking met eerdere edities, zo bleek uit de presentatie op 25 oktober 2007. Zo ging de Tour voor het eerst sinds de Ronde van Frankrijk 1966 niet van start met een proloog. Ook was er geen sprake meer van bonificatieseconden aan de finish en waren de etappes in de eerste week minder vlak dan normaal. De eerste, op papier vlakke, rit naar Plumelec eindigde bijvoorbeeld met de beklimming van de Côte de Cadoudal (derde categorie). De vierde etappe was een (korte) individuele tijdrit van 29 kilometer en de zesde, als heuvelachtig gekenmerkte, etappe eindigde met een beklimming van de tweede categorie naar skioord Super Besse in het Centraal Massief. Ook de zevende etappe liep door het Centraal Massief.

In de negende etappe trok het peloton de Pyreneeën in. In de Alpen was er een aankomst in Italië (Prato Nevoso) en een beklimming naar de Col de la Bonette (zestiende etappe), met 2.802 meter de hoogste doorgangsweg van Europa. De laatste rit met aankomst bergop voerde naar de Alpe d'Huez. Op de voorlaatste dag was er zoals gebruikelijk een individuele tijdrit en de slotetappe voerde naar de Avenue des Champs-Élysées in Parijs.

Zie Ronde van Frankrijk 2008/Startlijst voor de complete startlijst.
Deelnemers per land.
 1-9 renners
 10 of meer renners

De ploegen uit de UCI ProTour waren niet automatisch verzekerd van deelname. Tijdens de strijd tussen de UCI en de organisator ASO tussen de Tour van 2007 en de bekendmaking van de deelnemende ploegen op 20 maart 2008 werd er volop gespeculeerd over de deelnemende ploegen. De ASO dreigde een aantal ploegen niet te laten deelnemen, vanwege hun recente dopingverleden. Het ging hierbij met name om Astana, waarbij Aleksandr Vinokoerov in de Ronde van Frankrijk 2007 betrapt was op bloeddoping, en Rabobank, dat haar kopman en tevens leider in het algemeen klassement Michael Rasmussen uit de koers haalde.

De bekendmaking van de deelnemende ploegen werd uitgesteld, waardoor de ploegen en renners hun jaarplanning pas heel laat definitief konden vaststellen. Op 20 maart 2008 nodigde de ASO 20 ploegen uit voor de Ronde van Frankrijk 2008. Astana had als enige ProTour-ploeg geen uitnodiging gekregen. De drie wildcards gingen naar Agritubel, Barloworld en Team Garmin.

Op 10 juni raakte bekend dat bij een dopingcontrole bij Tom Boonen, in 2007 nog winnaar van de groene trui en in totaal goed voor zes etappezeges in de Tour, op 26 mei 2008, twee dagen voor de Ronde van België, sporen van cocaïne in zijn bloed waren teruggevonden. Omdat de controle buiten competitie was, kon Boonen niet geschorst worden. Op 11 juni maakte de ASO (Amaury Sport Organisation) echter bekend hem voor dit jaar te weren uit de Ronde van Frankrijk (volgens de ASO mag Boonen volgend jaar echter wel terug aan de start komen).[6]

Als belangrijkste favorieten golden vooraf de Australiër Cadel Evans (2e plaats Ronde van Frankrijk 2007), de Rus Denis Mensjov (winnaar Ronde van Spanje 2007) en de Spanjaard Alejandro Valverde (6e plaats in 2007).

Er verschenen 12 Belgen en 10 Nederlanders aan de start. Stijn Devolder en Christophe Brandt stapten af.

Het peloton op weg in de vijfde etappe.

Doordat er op de eerste dag geen proloog, maar een rit met een finish heuvelopwaarts op het programma stond was het vanaf de eerste etappe spannend wie het geel ging pakken. In Plumelec kwam Alejandro Valverde als eerste over de streep, waarmee hij direct een voorsprong pakte op zijn concurrenten. Nadat de tweede etappe eindigde in een massasprint, met Thor Hushovd als winnaar, bleef Valverde de leider in het algemeen klassement. Vooraf werd verwacht dat ook de derde etappe in een massasprint zou ontaarden. Niets was echter minder waar. Een viertal renners ontsnapte direct bij de start uit het peloton, en bleef op kop rijden tot de finish, waar Samuel Dumoulin naar de zege sprintte. Een van de ontsnappers, Romain Feillu, nam daardoor de gele trui over. In de tijdrit op dag 4 bleek Feillu niet sterk genoeg voor het behouden van de leiderspositie en Stefan Schumacher, die de etappe won, werd de nieuwe leider.

De vijfde etappe was wederom een vlakke rit en dit keer kwam het wel tot een massasprint. De 23-jarige Mark Cavendish was de snelste. Etappe 6 was vervolgens de eerste in het middelgebergte. De bolletjestrui, die sinds de eerste etappe in handen was van Thomas Voeckler, werd overgenomen door zijn landgenoot Sylvain Chavanel. Tot de slotklim leek het of Stefan Schumacher, die in de voorste groep reed, zijn gele trui kon behouden. Enkele honderden meters voor de streep kwam hij echter ten val en Riccardo Riccò ging er met de etappewinst vandoor. De Luxemburger Kim Kirchen werd de nieuwe drager van de gele trui. In de zevende etappe, opnieuw in het Centraal Massief in Auvergne, raakte Chavanel zijn bolletjestrui alweer kwijt. David de la Fuente pakte net genoeg punten om hem in het bergklassement voorbij te gaan. In de spectaculaire etappe, waarin veel renners op achterstand kwamen en Magnus Bäckstedt zelfs buiten de tijdslimiet binnenkwam, was Luis León Sánchez de gelukkige. Hij reed in de slotfase de klassementsrenners op achterstand en won de etappe. Kim Kirchen, die ook al de groene trui had, behield het geel.

Op de avond voorafgaande aan de achtste etappe werd Manuel Beltrán door zijn ploeg Liquigas geschorst. De Agence française de lutte contre le dopage (Frans agentschap voor de strijd tegen doping) had bekendgemaakt dat Beltrán na de eerste etappe positief was getest op het gebruik van epo.[7] Vanwege het snelle handelen van Liquigas mocht de rest van de ploeg wel blijven van de A.S.O..[8]

Op 16 juli werd Moisés Dueñas uit de wedstrijd gezet. Hij was betrapt op epo-gebruik.[9] De politie viel binnen in het hotel van zijn ploeg Team Barloworld. Een dag later werd bekend dat op Dueñas' kamer onder andere spuiten en bloedzakken waren aangetroffen.[10]

Na de tiende etappe nam Cadel Evans de gele trui over van Kim Kirchen. In die bewuste tiende etappe ging de strijd om het tricot tussen hem en de Luxemburger Fränk Schleck, die in de aanval was gegaan op de slotklim naar Hautacam. Schleck stond voor de rit nog buiten de top-10 op bijna twee minuten van leider Kirchen en op 1'50", maar nam op de klim een voorsprong die schommelde rond de twee minuten, zodat het een secondespel zou worden in de strijd om het geel. Uiteindelijk wist Evans de voorsprong van Schleck net klein genoeg te houden en wist de Australiër de Luxemburger net een seconde achter zich te houden. In diezelfde etappe raakte Kirchen ook de leiding in het puntenklassement kwijt, aan de Spanjaard Óscar Freire.

Op 17 juli, kort voor de start van de twaalfde etappe werd bekend dat ook Riccardo Riccò was betrapt op het gebruik van epo.[11] Riccò was leider in het berg- en jongerenklassement. In deze Tour won hij al twee etappes. De ploegleider van zijn ploeg, Saunier Duval, was zeer verbaasd over de positieve dopingtest van de Italiaan en de ploeg trok zich volledig terug uit deze editie van de Ronde van Frankrijk.[12] In totaal had Saunier Duval in deze Tour al drie etappes gewonnen (twee keer Riccardo Riccò en één keer Leonardo Piepoli). Een dag later werden zowel Riccò als Piepoli ontslagen door het team omdat ze "de ethische code geschonden hadden".[13]

Na deze twaalfde etappe kreeg Sebastian Lang de bolletjestrui in bezit en kreeg Vincenzo Nibali de witte trui. Deze truien waren eerst in het bezit van Riccò.

De Agnelpas

De overgangsetappes tussen de Pyreneeën en de Alpen werden gewonnen door Kurt-Asle Arvesen, Mark Cavendish (tweemaal) en Óscar Freire. Vervolgens trok het peloton de Alpen in, met om te beginnen een etappe over de Agnelpas en finish op Prato Nevoso. De etappe werd kleur gegeven door een lange vlucht van vier renners, die een voorsprong kreeg van maximaal een kwartier. Op de slotklim bleven Egoi Martínez, Danny Pate en Simon Gerrans samen tot de sprint. Gerrans was veruit de sterkste in de sprint en ging met de zege aan de haal, een gedesillusioneerde Martínez werd tweede. Het peloton werd uitgedund tot een select groepje favorieten, waar Cadel Evans Fränk Schleck geen meter weg liet rijden. Denis Mensjov probeerde weg te rijden, maar kwam ten val. Hij kon echter weer terugkomen bij de groep der favorieten. In de finale reden Sastre, Kohl, Mensjov en Valverde weg bij de concurrentie en door de groeiende voorsprong leek Kohl even op weg naar het geel. In de laatste 500 meter wist ook Fränk Schleck een gat te slaan met Evans, waardoor niet Kohl of Evans maar de Luxemburger het geel in ontvangst mocht nemen.

Na een rustdag wachtte het peloton de tweede Alpenetappe, met finish na de lange afdaling van de beklimming van La Bonette-Restefond. Wederom was het een kopgroep die het tot de finish haalde, met ditmaal Cyril Dessel als winnaar. In de groep der favorieten konden geen grote verschillen gemaakt worden op de slotklim, met als enige uitzondering Christian Vande Velde die veel tijd verloor. In de afdaling, waarin de Zuid-Afrikaan John-Lee Augustyn nog van de weg afraakte en een stuk naar beneden gleed, verbrokkelde de groep met geletruidrager Schleck een beetje. Mensjov en Kirchen waren in deze groep de grootste verliezers, zij verloren ruim een halve minuut.

De derde en laatste etappe bracht het peloton naar l'Alpe d'Huez en bevatte daarnaast nog de Col du Galibier en de Col de la Croix-de-Fer. CSC onderhield in de etappe een redelijk strak tempo aan, waardoor de kopgroep niet ver weg kon rijden en nog voor de slotklim in werd gerekend. De favorieten wachtten tot l'Alpe d'Huez om aan te vallen, maar op deze klim was het direct Sastre die in de aanval ging. De Spanjaard kreeg in eerste instantie Denis Mensjov mee, maar die kraakte vervolgens en moest ook de groep met Schleck en Evans laten rijden. Mensjov wist uiteindelijk weer terug te keren bij de groep achtervolgers. Daar probeerde de concurrentie Evans kapot te krijgen, maar zonder succes. Ondertussen liep de voorsprong van Sastre op tot twee minuten en reed hij zo al virtueel in het geel. In de achtergrond haalde vooral Fränks broer Andy Schleck de vele aanvallen op Evans en het geel terug, zodat lange tijd niemand weg kon rijden. Terwijl Sastre juichend de streep passeerde, deed Samuel Sánchez, die sterk reed in de Alpen, in de finale een aanval uit de groep met Schleck en Evans. Andy Schleck pareerde en de twee kregen een kleine voorsprong. Sánchez werd tweede, voor Andy Schleck, Valverde en Fränk Schleck, die zijn gele trui kwijt raakte aan ritwinnaar Sastre. De Spanjaard had in de strijd om het geel een voorsprong van 1'24" op Fränk Schleck en iets meer dan anderhalve minuut op Evans, die echter als de beste tijdrijder van de top-5 werd gezien.

Carlos Sastre in de gele trui in de slotetappe in Parijs

Tussen de laatste Alpenrit en de individuele tijdrit, waren nog twee overgangsetappes in het parcours opgenomen. In beide etappes haalde een lange ontsnapping het tot de finish, waarbij Marcus Burghardt en Sylvain Chavanel een ritzege meepakten. In de een na laatste etappe, een individuele tijdrit over 55 km, was Stefan Schumacher, die eerder al de eerste individuele tijdrit had gewonnen, de beste. In de strijd om de gele trui kon Evans de leidende positie van Sastre nooit echt bedreigen en zo behield de Spanjaard met een kleine minuut voorsprong het geel. Bernhard Kohl, een van de revelaties, wist verrassend zijn podiumplaats te behouden en hield Denis Mensjov, die één plaatsje opschoof in het klassement, zo achter zich. De grootste verliezer was Fränk Schleck, die van de tweede plaats naar de zesde plaats terugviel in het algemeen klassement en in de tijdrit zelfs ingehaald werd door zijn ploeggenoot en klassementsleider Carlos Sastre.

De slotetappe naar de Champs-Élysées mondde zoals verwacht uit in een massasprint. Daarin was de Belg Gert Steegmans de beste. In het klassement waren er geen veranderingen na de etappe, zodat Carlos Sastre, Óscar Freire, Bernhard Kohl en Andy Schleck de gele, groene, bolletjes- en witte trui in ontvangst mochten nemen. De prijs voor de superstrijdlust ging naar Sylvain Chavanel en Team CSC was de winnaar in het ploegenklassement.

Tijdens de ronde zijn de volgende renners betrapt op doping: Manuel Beltrán, Moisés Dueñas en Riccardo Riccò. Na de Tour bleek dat ook Dmitri Fofonov na de 18e etappe op doping is betrapt.

Enkele maanden na afloop van de Ronde zijn de bloedmonsters van een aantal wielrenners opnieuw onderzocht. Dit keer specifiek op Cera, een moderne vorm van epo, waarvan inmiddels de opsporing beter mogelijk is.

Bij deze onderzoeken zijn de Duitser Stefan Schumacher (2 ritzeges en twee dagen in de gele trui), de Italiaan Leonardo Piepoli (1 ritzege) en de Oostenrijker Bernhard Kohl (winnaar bolletjestrui en nummer 3 van het eindklassement) betrapt op het gebruik van Cera. Hun resultaten werden geschrapt.

Etappe-overzicht

[bewerken | brontekst bewerken]
Datum Etappe Start-Finish Afstand Type[14] winnaar ploeg Klassementsleider
5 juli 1 Brest - Plumelec 195 km Vlak profiel Vlakke rit Vlag van Spanje Alejandro Valverde Caisse d'Epargne Alejandro Valverde
6 juli 2 Auray - Saint-Brieuc 165 km Vlak profiel Vlakke rit Vlag van Noorwegen Thor Hushovd Crédit Agricole
7 juli 3 Saint-Malo - Nantes 195 km Vlak profiel Vlakke rit Vlag van Frankrijk Samuel Dumoulin Cofidis Romain Feillu
8 juli 4 Cholet - Cholet 29 km Tijdritklokje Individuele tijdrit Vlag van Duitsland Stefan Schumacher[15] Team Gerolsteiner Stefan Schumacher
9 juli 5 Cholet - Châteauroux 230 km Vlak profiel Vlakke rit Vlag van Verenigd Koninkrijk Mark Cavendish Team Columbia
10 juli 6 Aigurande - Super Besse 195 km Heuvelachtig profiel Heuvelrit Vlag van Spanje Alejandro Valverde Caisse d'Epargne Kim Kirchen
11 juli 7 Brioude - Aurillac 158 km Heuvelachtig profiel Heuvelrit Vlag van Spanje Luis León Sánchez Caisse d'Epargne
12 juli 8 Figeac - Toulouse 174 km Vlak profiel Vlakke rit Vlag van Verenigd Koninkrijk Mark Cavendish Team Columbia
13 juli 9 Toulouse - Bagnères-de-Bigorre 222 km Bergachtig profiel Bergrit Vlag van Rusland Vladimir Jefimkin AG2R
14 juli 10 Pau - Hautacam 154 km Bergachtig profiel Bergrit Vlag van Italië Leonardo Piepoli[15] Saunier Duval Cadel Evans
15 juli Rustdag
16 juli 11 Lannemezan - Foix 166 km Heuvelachtig profiel Heuvelrit Vlag van Noorwegen Kurt-Asle Arvesen Team CSC - Saxo Bank Cadel Evans
17 juli 12 Lavelanet - Narbonne 168 km Vlak profiel Vlakke rit Vlag van Verenigd Koninkrijk Mark Cavendish Team Columbia
18 juli 13 Narbonne - Nîmes 182 km Vlak profiel Vlakke rit Vlag van Verenigd Koninkrijk Mark Cavendish Team Columbia
19 juli 14 Nîmes - Digne-les-Bains 195 km Vlak profiel Vlakke rit Vlag van Spanje Óscar Freire Rabobank
20 juli 15 Embrun[2] - Vlag van Italië Prato Nevoso 185 km Bergachtig profiel Bergrit Vlag van Australië Simon Gerrans Crédit Agricole Frank Schleck
21 juli Rustdag
22 juli 16 Vlag van Italië Cuneo - Jausiers 157 km Bergachtig profiel Bergrit Vlag van Frankrijk Cyril Dessel AG2R Frank Schleck
23 juli 17 Embrun - Alpe d'Huez 210 km Bergachtig profiel Bergrit Vlag van Spanje Carlos Sastre Team CSC - Saxo Bank Carlos Sastre
24 juli 18 Le Bourg-d'Oisans - Saint-Étienne 197 km Heuvelachtig profiel Heuvelrit Vlag van Duitsland Marcus Burghardt Team Columbia
25 juli 19 Roanne - Montluçon 163 km Vlak profiel Vlakke rit Vlag van Frankrijk Sylvain Chavanel Cofidis
26 juli 20 Cérilly - Saint-Amand-Montrond 53 km Tijdritklokje Individuele tijdrit Vlag van Duitsland Stefan Schumacher[15] Team Gerolsteiner
27 juli 21 Étampes - Parijs: Champs-Élysées 143 km Vlak profiel Vlakke rit Vlag van België Gert Steegmans Quick·Step

Klassementsleiders na elke etappe

[bewerken | brontekst bewerken]
Etappe Gele trui
Groene trui
Bolletjestrui
Witte trui
Ploegenklassement
Strijdlust
1 Alejandro Valverde Alejandro Valverde Thomas Voeckler Riccardo Riccò[15] Caisse d'Epargne Lilian Jégou
2 Kim Kirchen Sylvain Chavanel
3 Romain Feillu Romain Feillu Team Garmin - Chipotle William Frischkorn
4 Stefan Schumacher[15] Thomas Lövkvist niet uitgereikt (tijdrit)
5 Thor Hushovd Nicolas Vogondy
6 Kim Kirchen Kim Kirchen Sylvain Chavanel Sylvain Chavanel
7 David de la Fuente Team CSC - Saxo Bank Luis León Sánchez
8 Óscar Freire Laurent Lefèvre
9 Kim Kirchen Andy Schleck Sebastian Lang
10 Cadel Evans Óscar Freire Riccardo Riccò[15] Riccardo Riccò[15] Saunier Duval Rémy Di Gregorio
11 Team CSC - Saxo Bank Amaël Moinard
12 Sebastian Lang Vincenzo Nibali Arnaud Gérard
13 Niki Terpstra
14 José Iván Gutiérrez
15 Fränk Schleck Bernhard Kohl[15] Egoi Martínez
16 Andy Schleck Stefan Schumacher[15]
17 Carlos Sastre Peter Velits
18 Marcus Burghardt
19 Sylvain Chavanel
20 niet uitgereikt (tijdrit)
21 Nicolas Vogondy
Totaal Carlos Sastre Óscar Freire Bernhard Kohl[15] Andy Schleck Team CSC - Saxo Bank Sylvain Chavanel

Eindklassementen

[bewerken | brontekst bewerken]

Algemeen klassement

[bewerken | brontekst bewerken]
rang renner land ploeg tijd
Gele trui Carlos Sastre Vlag van Spanje Spanje Team CSC - Saxo Bank 87u 52'52"
2 Cadel Evans Vlag van Australië Australië Silence-Lotto + 00'58"
3 Bernhard Kohl[15] Vlag van Oostenrijk Oostenrijk Team Gerolsteiner + 01'13"
3 Denis Mensjov Vlag van Rusland Rusland Rabobank + 02'10"
4 Christian Vande Velde Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Team Garmin - Chipotle + 03'05"
5 Fränk Schleck Vlag van Luxemburg Luxemburg Team CSC - Saxo Bank + 04'28"
6 Samuel Sánchez Vlag van Spanje Spanje Euskaltel-Euskadi + 06'25"
7 Kim Kirchen Vlag van Luxemburg Luxemburg Team Columbia + 06'55"
8 Alejandro Valverde Vlag van Spanje Spanje Caisse d'Epargne + 07'12"
9 Tadej Valjavec Vlag van Slovenië Slovenië AG2R-La Mondiale + 09'05"
10 Vladimir Jefimkin Vlag van Rusland Rusland AG2R-La Mondiale + 09'55"

Rode lantaarn:

145 Wim Vansevenant Vlag van België België Silence-Lotto + 3u 55'45"

Puntenklassement

[bewerken | brontekst bewerken]
rang renner land ploeg punten
Groene trui Óscar Freire Vlag van Spanje Spanje Rabobank 270
2 Thor Hushovd Vlag van Noorwegen Noorwegen Crédit Agricole 220
3 Erik Zabel Vlag van Duitsland Duitsland Team Milram 217

Bergklassement

[bewerken | brontekst bewerken]
rang renner land ploeg punten
Bolletjestrui Bernhard Kohl[15] Vlag van Oostenrijk Oostenrijk Team Gerolsteiner 128
1 Carlos Sastre Vlag van Spanje Spanje Team CSC - Saxo Bank 80
1 Fränk Schleck Vlag van Luxemburg Luxemburg Team CSC - Saxo Bank 80
3 Thomas Voeckler Vlag van Frankrijk Frankrijk Bouygues Télécom 65

Jongerenklassement

[bewerken | brontekst bewerken]
rang renner land ploeg tijd
Witte trui Andy Schleck Vlag van Luxemburg Luxemburg Team CSC - Saxo Bank 88u 04'24"
2 Roman Kreuziger Vlag van Tsjechië Tsjechië Liquigas + 01'27"
3 Vincenzo Nibali Vlag van Italië Italië Liquigas + 17'01"

Ploegenklassement

[bewerken | brontekst bewerken]
rang ploeg land teammanager tijd
Team CSC - Saxo Bank Vlag van Denemarken Denemarken Bjarne Riis 263u 29'57"
2 AG2R-La Mondiale Vlag van Frankrijk Frankrijk Vincent Lavenu + 15'35"
3 Rabobank Vlag van Nederland Nederland Erik Breukink + 1u 05'26"

Strijdlustigste renner

[bewerken | brontekst bewerken]
rang renner land ploeg
Sylvain Chavanel Vlag van Frankrijk Frankrijk Cofidis
[bewerken | brontekst bewerken]
  • (fr) (en) (de) (es) Officiële website
  • (nl) NOS Toursite
  1. (nl) "Biologisch paspoort voor alle renners in Tour 2008", De Morgen, 23 oktober 2007
  2. a b (nl) "Wijziging in het parcours van de Tour de France 2008: twee etappes starten in Embrun", Paris.thover.com, 10 april 2008
  3. (nl) "Team High Road gaat door als Team Columbia", NOS, 16 juni 2008 (gearchiveerd)
  4. (nl) "Garmin nieuwe hoofdsponsor team Slipstream", Wielerupdate.nl, 18 juni 2008
  5. (nl) "CSC wordt Saxo Bank", Nusport, 10 juni 2008
  6. (nl) "Tom Boonen geweerd uit de Tour", DAG, 11 juni 2008
  7. (nl) "Beltran positief getest", Nu.nl, 11 juli 2008
  8. (nl) "Ploeg Beltran mag blijven", De Telegraaf, 11 juli 2008 (gearchiveerd)
  9. (nl) "Moises Duenas tweede dopingzondaar Tour", Nieuws.nl, 16 juli 2008
  10. (nl) "Bloedzakken op hotelkamer Duenas", De Telegraaf, 17 juli 2007 (gearchiveerd)
  11. (nl) "Ook Riccò betrapt op epogebruik", NOS, 17 juli 2008 (gearchiveerd)
  12. (nl) "Hele ploeg Saunier Duval uit de Tour na positieve dopingtest Riccò", NRC Handelsblad, 17 juli 2008
  13. Saunier Duval ontslaat Ricco en Piepoli. Sporza (18 juli 2008).
  14. Type zoals beoordeeld door de ASO waarbij categorie 1 de vlakke etappes zijn, categorie 2 de heuveletappes en categorie 3 de bergetappes. Dit is belangrijk voor de verdeling van de punten voor de groene trui en voor het bepalen van de tijdslimiet. Zie hiervoor het artikel: Ronde van Frankrijk.
  15. a b c d e f g h i j k l Betrapt op het gebruik van doping. Mogelijk worden zijn resultaten geschrapt.
Zie de categorie Tour de France 2008 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.